De ventilatoire hypoxische respons

In de mens onstaat de toename avn de ademhaling tijdens blootstelling aan
hypoxie in het glomuslichaampje in de hals (carotid body). Deze toename wordt
de hypoxische ventilatoire respons (HVR) genoemd. de HVR is een complexe
chemoreflex, context- en tijds-afhankelijk. Bijvoorbeeld, de grootte van de HVR
is afhankelijk van de koolzuurspanning in het bloed; de respons kent een
initiele hyperventilatoire fase na 5 min gevolgd door een minder sterke
hyperventilatie.

Er is nog veel onduidelijkheid hoe de HVR gemeten moet worden en welke stimulus
hierbij gebruikt moet worden. Wordt de eind-expiratoire zuurstof concentratie
(PetO2) gekozen dan is de response beduidend groter dan indien de gemeten
zuurstof concentratie in het bloed (SaO2) wordt gekozen. Ook is het onduidelijk
wat de rol van de koolzuurconcentratie in het bloed is.

De huidige studie is opgezet om (1) duidelijkheid te verschaffen mbt de te
gebruiken stimulus in de bepaling van de HVR en (2) om de rol van koolzuur in
de meting van de HVR te verduidelijken. Hiervoor zal de HVR onder verschillende
omstandigheden worden bepaald bij gezonde vrijwilligers. Inzicht in deze
materie is van belang voor een ieder die hypoxie onderzoekt in het kader van
longziekten (COPD-emfyseem), cardiale hypoxische aandoeningen, de fysiologie
van het hooggebergte, obstructief slaapapneusyndroom, en de farmacologie van
geneesmiddelen die ademdeprimerend werken als opioiden/opiaten, sedativa,
anesthetica, etc.

1. Inzicht te verkrijgen in de grootte van de HVR bij gezonde vrijwilligers
(Hoe groot is de HVR?)
2. de rol van de stimulus in de grootte van de HVR te bepalen met nadruk op de
PetO2 en SaO2 (maakt het uit als de HVR berekent wordt vanuit de PetO2 of the
SaO2?
3. de rol van de onderliggende koolzuurconcentratie te bepalen in de grootte
van de HVR (wat is het effect van CO2 op de HVR?).

observationeel

Gering, mogelijke een geringe en goed te behandelen hoofdpijn.