Ophogen van de bovenkaak: kaakholteslijmvlies ophogen versus bot uit eigen heup en kunstbot

De standaard therapie bij atrofie van de bovenkaak, op de afdeling Mondziekten,
Kaak- en Aangezichtschirurgie van Maastricht Universiteit Medisch Centrum, is
het ophogen van de maxilla, voordat implantaten worden geplaatst, door middel
van een mix van bot uit eigen heup en kunstbot. Dit brengt co-morbiditeit met
zich mee bij de heup.
Wij willen de maxilla ophogen zonder toevoeging van bot, door het plaatsen van
een resorbeerbaar materiaal om het Schneiderian membraan van de sinusbodem op
te hogen. Botformatie zal dan plaatsvinden door de osteoinductieve capaciteit
van het periost.
Hypothese: In de atrofe maxilla zal het plaatsen van een resorbeerbaar membraan
in de sinusbodem resulteren in voldoende en goede kwaliteit botformatie voor
het plaatsen van implantaten.

Het vergelijken van de botkwaliteit en kwantiteit na het toepassen van twee
verschillende technieken om de atrofe maxilla op te hogen.

Dit is een pilot randomised controlled clinical trial

Deze studie heeft een split mouth design. Dit betekent dat de twee verschillende technieken in elke sinus zal worden uitgevoerd voor directe vergelijking. De sinus zal worden benaderd door middel van de lateral window techniek. Aan één zijde zal het resobeerbare membraan worden geplaatst, om een ruimte te creëren die zal worden vervangen door nieuw gevormd bot. Aan de contralaterale zijde wordt een mix van bot uit eigen heup en kunstbot gebruikt.

De patiënt hoeft de kliniek niet vaker te bezoeken dan tijdens een standaard
behandeling nodig is. Er zijn dus geen extra bezoeken nodig.
Het voordeel van deelname aan dit onderzoek is dat men minder morbiditeit aan
de heup zal hebben, omdat alleen de helft van het benodigd bot wordt geoogst.
Een tweede voordeel is dat bijkomstigheden van kunstbot (Creutzfeldt-Jakob
disease, etc.) tot een minimum worden gebracht
Het risico van deelname aan dit onderzoek is minder botformatie in de sinus
waar periostelevatie plaats heeft gevonden. In dit geval kan een tweede
operatie nodig zijn.