Effecten van DBS op het spreken

Diepe hersenstimulatie (DBS) van de subthalamische nucleus is geïndiceerd voor
patiënten met de ziekte van Parkinson die niet langer (optimaal) reageren op
medicatie. DBS heeft laten zien effectief de motorische symptomen te
verminderen. Er zijn echter ook negatieve effecten van DBS op het cognitieve
functioneren gerapporteerd, en wel in het bijzonder op de verbale vloeiendheid.
Het is onbekend of deze negatieve effecten ook gelden voor het taalgebruik en
de alledaagse communicatie van de patiënt. Het hebben van deze kennis is van
belang voor de voorlichting aan de patiënt tijdens het beslisproces en na de
operatieve ingreep.

De voorgestelde studie beoogt de effecten te onderzoeken van DBS op de
spreekvaardigheid. Hiertoe onderzoeken we bij deelnemers de verbale
vloeiendheid, de spontane spraak, en een taaltaak waarvan de uitvoering afhangt
van het hersengebied waarop DBS wordt toegepast.

We willen patiënten met de ziekte van Parkinson in condities van AAN en UIT
medicatie en stimulatie zes maanden na de operatie vergelijken met gezonde
gematchte deelnemers, en met patiënten met de ziekte van Parkinson die niet
aangewezen zijn voor DBS

Voor de controle groepen is er geen risico en is de belasting laag. Voor de DBS
groep: Het onthouden van medicatie en stimulatie vormt op zichzelf geen risico
indien afdoende voorzorgen worden getroffen. De onthouding kan echter wel
oncomfortabel voor patiënten zijn. Er bestaat een matige kans op matig risico
in de UIT condities (bijv., een patiënt zou kunnen vallen). Die nieuwe
inzichten voorkomend uit de studie vergroten ons begrip van de effecten van DBS
op de spreekvaardigheid en de helpen de patiëntenvoorlichting te verbeteren.