Oorzaken van speekselverlies bij patiënten met de ziekte van Parkinson

Speekselverlies komt voor bij meer dan 30% van de patiënten met de ziekte van
Parkinson. De huidige behandelingen zijn gericht op het verminderen van de
speekselproductie, d.m.v. medicatie, radiotherapie of injecties met botuline
neurotoxine, terwijl er aanwijzingen zijn dat de speekselproductie bij
parkinsonpatiënten niet toeneemt. De onderzoekers willen de hypothese toetsen
dat speekselverlies bij parkinsonpatiënten ontstaat door een combinatie van
motorische stoornissen en niet door hypersalivatie. Mogelijk zijn de
belangrijkste motorische stoornissen gedragstherapeutisch (logopedisch) te
beïnvloeden.

Aantonen dat speekselverlies bij parkinsonpatiënten ontstaat door één of meer
van de volgende factoren: verminderde slikfrequentie a.g.v. akinesie,
openhangende mond en mondademhaling a.g.v. rigiditeit, verminderde
slikcapaciteit a.g.v. hypokinesie en voorovergebogen houding.

Observationeel onderzoek (enriched cohortstudie). Parkinsonpatiënten met
duidelijke en dagelijks optredend speekselverlies en patiënten zonder enige
klachten over verlies van of teveel aan speeksel worden gerekruteerd. De ernst
van het speekselverlies is voorafgaand aan de metingen vastgesteld met behulp
van een gevalideerde vragenlijst.
Alle patiënten worden gemeten op dezelfde wijze: met oppervlakte EMG op de
mondbodem en de larynx wordt de slikfrequentie gemeten, met airflow meting
wordt de mate van neusademing gemeten. Separaat wordt de ademcapaciteit gemeten
met een spirometer en wordt de speekselproductie gemeten gedurende 2 minuten
met de wattenmethode.

Belasting voor de patiënt: van te voren invullen van een korte vragenlijst (7
vragen) en tijdens het onderzoek 45 minuten zittend en ongestoord tv-kijken,
zonder te praten en zonder iets te kunnen eten of drinken.
Risico: geen.