Het effect van linker kamer vullingsdrukken op de longklaring van vrije radicaal geladen witte bloed cellen en bloedplaatjes in congestief hartfalen patienten voor en na biventriculair pacen

In hartfalen patienten is de oxidatieve stress verhoogd wat resulteert in
schade aan DNA, vetten en eiwitten van cellen. Oxidatieve stress kan leiden tot
apoptose van spiervezels en levert daarmee een belangrijke bijdrage aan
spiervermoeidheid en een verminderde inspannings tolerantie in hartfalen
patienten. Verhoogde oxidatieve stress in hartfalen kan de negatieve
inotropische effecten versterken en kan belangrijke effecten hebben op zowel
structuur als functie van het myocard wat kan resulteren in de progressie van
het hartfalen. Oxidatieve stress kan ook de vorming en differentiatie van
endothelial progenitor cellen verstoren wat geassocieerd is met een toename in
"all cause mortality".

Recent hebben we in een soortgelijke studie aangetoond dat een verminderde
longklaring van vrije radicaal geladen witte bloedcellen en bloedplaatjes
resulteerde in een toegenomen oxidatieve stress in hartfalen patienten. Deze
verminderde longklaring van vrije radicaal geladen witte bloed cellen en
bloedplaatjes (oxidatieve stress) wordt waarschijnlijk veroorzaakt door long
congestie. Deze bevinding heeft geleid tot de rationale van de huidige studie.

Biventriculair pacen voor resynchronisatie therapie in hartfalen patienten
vermindert de linker kamer vullingsdrukken en pulmonale congestie. Daarom zou
biventriculair pacen de longklaring van vrije radicaal geladen witte
bloedcellen en plaatjes kunnen verbeteren in hartfalen patienten.

De huidige studie onderzoekt prospectief observationeel de correlatie tussen
linker kamer vullingsdrukken, longklaring van vrije radicaal geladen witte
bloed cellen en bloedplaatjes en aantal (apoptotische) endothelial progenitor
cellen in hartfalen patienten voor en na implantatie van een biventriculaire
pacemaker voor resynchronisatie therapie.

De extra belasting voor de patient veroorzaakt door participatie aan de studie
zal bestaan uit het invullen van vragen lijsten en een follow-up van 3 maanden.
Tijdens deze follow-up zal een `extra` echocardiogram worden verricht. Tevens
zullen `extra` arteriele en veneuze bloedafnames (totaal 20cc bloed) volgen na
3 maanden. De pacemaker zal dan ook gedurende enkele uren in een asynchrone
modus worden gezet wat geen klinische consequenties heeft voor de patient.
De bloedafnames kan resulteren in een hematoom en in zeer zeldzame gevallen kan
een vaatwandontsteking ontstaan.

1) het bepalen of er een relatie bestaat tussen de mate van longklaring van
vrije radicaal geladen witte bloedcellen en bloedplaatjes en de mate van
longcongestie in hartfalen patienten
2) het bepalen of cardiale resynchronisatie therapie de longklaring van vrije
radiaal positieve witte bloedcellen en plaatjes in hartfalen patienten
verbertert
3) het bepalen van de interactie tussen vrije radicaal geladen witte
bloedcellen en bloedplaatjes en circulerende endothelial progenitor celllen en
aanwezigheid van apoptotische endothelial (progenitor) cellen

zie ook protocol

Hartfalen patienten die een biventriculaire pacemaker implantatie moeten
ondergaan zullen worden geincludeerd in de studie. Longklaring van vrije
radicaal geladen witte bloedcellen en bloedplaatjes zal worden gemeten door
middel van FACS (fluorescent associated cell sorting) analyse van bloedsamples.
Dit zal worden gerelateerd aan de mate van de linker kamer vullings drukken
(zie protocol pag. 15) en (apoptotische) endothelial progenitor cellen welke
ook worden geteld middels FACS. De invloed van biventriculair pacen op
bovengenoemde parameters wordt onderzocht middels de follow-up visit.

Met name tijdsbelasting voor patient (1/2 dag terugkomen voor follow-up).
Zeer kleine kans op de vorming van een hematoom a.g.v. bloedafname tijdens
follow-up.