Het effect van cognitieve gedragstherapie op centrale activatie bij het chronisch vermoeidheidssyndroom

Het chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS) wordt gekenmerkt door ernstige
vermoeidheid, die langer dan zes maanden bestaat, samengaat met beperkingen en
waarvoor geen lichamelijke verklaring is. Cognitieve gedragstherapie (CGT) is
een effectieve behandeling voor CVS en is gericht op het veranderen van de in
stand houdende factoren van de vermoeidheid. Het herstelpercentage na CGT ligt
op ongeveer 70%.

Tijdens langdurige aanspanning van een spier vermindert de maximale kracht die
iemand kan zetten geleidelijk. Dit komt zowel door vermoeidheid in de spier
zelf als door verminderde aansturing van de spier door het centrale
zenuwstelsel, ook wel central activation failure of CAF genoemd. Door tijdens
een langdurige maximale aanspanning de spier kort elektrisch te stimuleren kan
een onderscheid gemaakt kan worden tussen de maximale kracht die de spier zelf
nog kan zetten (met elektrische stimulatie) en de maximale aansturing van de
spier vanuit het centrale zenuwstelsel (zonder stimulatie) en. CAF is
gedefinieerd als het verschil tussen beiden.

In eerder onderzoek is gevonden dat bij CVS patiënten al bij het begin van
aanspanning van een spier CAF verhoogd is. Het is goed denkbaar dat bij
patiënten die herstellen ook de CAF normaliseert terwijl deze onveranderd
blijft bij patiënten waarbij de therapie geen baat heeft. Onderzoek naar CAF
voor en na CGT voor CVS zou meer inzicht geven in de rol van CAF bij het
Chronisch Vermoeidheidssyndroom en het mechanisme achter CGT voor CVS verder
ophelderen.

Het doel van dit onderzoek is om te bepalen of therapieresultaat bij CGT voor
CVS gerelateerd is aan central activation failure.

Tijdens deze observationele studie zullen deelnemers gedurende 2 minuten hun
biceps brachii maximaal aanspannen. Tijdens deze aanspanning wordt de biceps
elke 15 seconden elektrisch gestimuleerd om de centrale activatie te meten.
MFVC zal gemeten worden met een oppervlake EMG. Deze meting zal voor en na
cognitieve gedragstherapie worden uitgevoerd.

Patiënten hoeven geen extra bezoeken te brengen want metingen worden gepland
aansluitend aan een bezoek aan ons centrum in het kader van de therapie. De
twee metingen zullen ongeveer 1.5 uur per keer in beslag nemen.
De risico's van deze metingen zijn minimaal. De elektrische stimulatie en de
maximale aanspanning zelf kan wat pijnlijk zijn, maar naar onze mening is de
last voor de deelnemers acceptabel. Resultaten van deze studie kunnen inzicht
geven in de achtergrond van het chronisch vermoeidheidssyndroom en het proces
waardoor cognitieve gedragstherapie werkt.