Effecten van alcohol (0.5 *) en MDMA (100 mg) op (gesimuleerd) rijgedrag, aan rijgedrag gerelateerde taken en verkeersveiligheid

Volgens Movig e.a., (2004) is drugs gebruik en in het speciaal polydrug gebruik
en drugs-alcohol combinaties een belangrijke risico factor zijn voor
verkeersongelukken. Aangezien drugs en medicijngebruik danig toeneemt door de
jaren heen is het belangrijk om meer kennis te krijgen over de verschillende
aspecten rond dit probleem en mogelijke oplossingen te ontwikkelen. Het doel
van het recent opgestarte EU-project DRUID (Driving under the Influence of
Drugs, Alcohol and Medicines) is dit aan te pakken en doormiddel van
verschillende lijnen van onderzoek richtlijnen en metingen te ontwikkelen om
het rijden onder invloed aan te pakken. Het voorgestelde onderzoek is onderdeel
van dit project en is erop gericht de invloed van de werkzame stof in de drug
ecstasy, MDMA, te onderzoeken.
In dit protocol wordt een studie voorgesteld waarin de invloed van een
dosis (±) 3, 4-Methylenedioxymethamphetamine (MDMA, "ecstasy"; 100 mg), een
dosis alcohol (0.5 *), en de combinatie van de twee middelen op gesimuleerd
rijgedrag en aan rijgedrag gerelateerde vaardigheden wordt onderzocht. Een
groep van 20 gezonde proefpersonen met een leeftijd van tussen de 21 en 35 jaar
die ervaring hebben met het gebruik van MDMA zullen MDMA (100 mg) en alcohol
((0.5 *) toegediend krijgen volgens een dubbel blind, placebo gecontroleerd,
herhaalde metingen, cross over design. Prestatie zal gemeten worden aan de hand
van rijtaken in een rijsimulator en geheugen, responsinhibitie, en
impulsiviteitstaken. De praktische uitkomst van de zal bestaan uit het
genereren van aanbevelingen voor de bepaling van analytische grenswaarden voor
het rijden onder de invloed van MDMA en gecombineerd MDMA met alcohol.
Rijgedrag wordt gemeten op drie niveaus: Het strategische niveau
(algemene planning van een rit), manoeuvreer niveau (gecontroleerde
actiepatronen) en controle niveau (automatisch actiepatronen; Michon, 1985).
Naar verwachting zal alcohol vooral de prestatie op controle niveau aantasten
dit kan uitgedrukt worden in een toename van het slingergedrag. De negatieve
effect van MDMA zal naar verwachting vooral betrekking hebben op het manoeuvre
niveau en zal tot uiting komen in een toename van de mate van risico welke een
proefpersoon bereid is te nemen. De alchol-MDMA combinatie zal naar verwachting
een groter effect hebben op de rijvaardigheid dan het gebruik van de middelen
afzonderlijk. MDMA zal mogelijk weliswaar de alcoholeffecten verminderen op het
controle niveau (dus minder slingergedrag) echter op het manoeuvre niveau zal
de combinatie tot een verergering leiden tot de mate van risico welke een
proefpersoon bereid is te nemen.

Het onderzoeken van de effecten van een dosis van 100 mg (±) 3,
4-Methylenedioxymethamphetamine (MDMA, "ecstasy") en/ of een dosis alcohol (0.5
%) op de rijvaardigheid in een rijsimulator.

Het onderzoeken van de effecten van een dosis van 100 mg (±) 3,
4-Methylenedioxymethamphetamine (MDMA, "ecstasy") en/ of een dosis alcohol (0.5
%) op taken gerelateerd aan autorijden.

Het opstellen van aanbevelingen voor de definitie van analytische grenswaarden
en risico grenswaarden voor het rijden onder invloed van MDMA en/ of alcohol
voor het EU-project DRUID.

De studie zal uitgevoerd worden volgens een dubbelblind, placebogecontroleerde
cros over design waarbij de behandeling volgorde counter gebalanceerd zijn.
Rijvaardigheidstaken zullen anderhalf uur na MDMA inname en 20 minuten na
alcohol inname uitgevoerd worden. Aanvullende aan rijgedrag gerelateerde
cognitieve en psycho-motore taken zullen direct na de rijvaardigheidstest
worden afgenomen ongeveer 2.5 uur na MDMA inname.
In de studie zullen gedurende een periode van ongeveer acht maanden 20
proefpersonen en in de vier condities getest worden. Deze proefpersonen zullen
betaald worden. Ze zullen vier keer naar het UMCG komen met telkens een week
tussen de komsten in voor de testdagen. Daarnaast zullen ze langs komen voor
een introductiesessie waarin ze getest worden op geschiktheid voor deelname en
waarin ze oefenen met de taken en de rijtaak. De studie zal uitgevoerd worden
in een klinisch laboratorium waar de beschikking is over een rijsimulator.

Studie condities:
1 MDMA placebo + alcohol-placebo
2 100 mg MDMA + alcohol placebo
3 0.5 g/kg Alcohol + MDMA placebo
4 100 mg MDMA + 0.5 g/kg alcohol

De acute somatische risico*s van MDMA gebruik zijn hyperthermia, hyponatermia
en lever insufficiëntie. Hyperthermia kan voorkomen door een inadequate
compensatie voor de algemene toename van de lichaamstemperatuur doordat MDMA
vaan gebruikt wordt in een drukke warme setting van een house feest (Pennings
et al, 1998). In een controleerde experimentele setting, neemt de
lichaamstemperatuur weliswaar ook toe tijdens MDMA intoxicatie (onafhankelijk
van de omgevingstemperatuur), maar slechts in zeer bescheiden mate (tussen de
0.3°-0.6C; Freedman, Johanson, & Tancer, 2005). Andere factoren die zorgen voor
een toename van de lichaamtemperatuur zijn veel fysieke activiteit (dansen) en
gecombineerd gebruik met andere hypothermische drugs (zoals cocaïne).
Hyponatermia wordt veroorzaakt door de anti-diuretische hormoon response door
MDMA (Henry et al., 1998). Hyponatermia wordt ook gefaciliteerd door
vochtinname na MDMA en kan voorkomen worden door de vochtinname na MDMA gebruik
tot het gemiddelde te beperken Natrium te laten bevatten (isotonic).
Lever insufficiëntie, hepatitis of fataal lever falen, is een zeldzame
idiosyncratische response op MDMA, welke kan voorkomen na en enkele dosis MDMA.
Hoe het werkt is onbekend, maar de invloed van vervuilde tabletten waarvan niet
duidelijk is welke stoffen er precies in zitten kan niet uitgesloten worden (de
Man, Wilson, & Tjen, 1993; A. C. Parrott, 2004).
De subjectieve nadelige effecten van MDMA die het meest gerapporteerd
(62%) worden zijn tandenknarsen, gebrek aan eetlust, moeite met concentreren,
en een verstoord evenwicht (Baylen & Rosenberg, 2006; Vollenweider, Gamma,
Liechti, & Huber, 1998). Daarnaast worden nog stimulerende effecten en
verstoorde lichaamsensaties gerapporteerd zoals, rusteloos en zwaar gevoel in
de benen, paresthesias, toename in gevoeligheid voor koude en opvliegers. Deze
effecten komen echter minder vaak voor (23-46%). Andere acute symptomen kunnen
zijn: dorst, hartkloppingen en zweten. Er wordt echter, vergeleken met
placebo*s, minder vermoeidheid ervaren en men ervaart minder zorgen. De
voorgenoemde symptomen kunnen aanhouden tot ongeveer 24 uur na gebruik. Na deze
24 uur kunnen andere subjectieve effecten de kop op steken. Vooral een gebrek
aan energie, insomnia en tobben wordt gerapporteerd (23-46% van de gevallen;
Vollenweider et al., 1998).
Het is bekend uit onderzoek met ratten dat bij gecombineerd alcohol en
MDMA gebruik de alcohol de aan MDMA gerelateerde hyperactiviteit verergerd,
echter de aan MDMA gerelateerde hyperthermia verminderd (Hamida et al., 2007).
Alle ernstige symptomen, al dan niet gerelateerd aan de studie
behandeling zullen meteen worden gerapporteerd aan de medische supervisor
(binnen 24 uur), aan de hoofdonderzoeker, de medisch ethische commissie (MEC )
en de huisarts van de deelnemer. Behalve de symptomen die al behandeld zijn of
worden door een huisarts of specialist of waarvan zij al op de hoogte zijn. Dit
zal beoordeeld worden door de medische supervisor binnen deze studie. Hierover
zal echter wel gerapporteerd worden aan de MEC.
Negatieve belasting zal vastgesteld worden door de medische supervisor door te
vragen hoe het de deelnemer vergaat en door de uitlatingen van de deelnemer in
acht te nemen. De inschatting van de negatieve belasting is de
verantwoordelijkheid van de medische supervisor. Hij/ zij zal bevindingen,
acties en conclusies registreren. Dronkenschap als gevolg van de alcohol inname
zal niet gerapporteerd worden als negatieve belasting.