Imaging van genetica bij Autisme Spectrum Stoornissen

Autisme is een ontwikkelingsaandoening die zich kenmerkt door afwijkingen in de
sociale interactie en communicatie en stereotype gedragspatronen.
Epidemiologische studies tonen aan dat autisme spectrum stoornissen (ASS) voor
een belangrijk deel genetisch bepaald worden: De prevalentie van autisme bij
de broers en zussen van aangedane individuen is 2-8% en de concordantie bij
monozygote tweelingen is zelfs 60-91%. Desondanks zijn de resultaten van
genetische linkage en associatie studies niet consistent. Hoe een genetisch
risico zich kan uiten in het ontwikkelen van symptomen wordt nog altijd niet
begrepen. Resultaten van neuroimaging en post-mortem studies laten zien dat
verschillende hersengebieden zijn aangedaan bij autisme en verwante
stoornissen.

Het doel van dit onderzoek is om de invloed van gerepliceerde en theoretisch
interessante autisme risico genen op hersenanatomie te onderzoeken bij ASS. We
gebruiken psychiatrische genetica en gen expressie patronen om neuroimaging
bevindingen te voorspellen.

Alle deelnemers zijn minimaal 6 jaar oud. Deelnemers wordt gevraagd mee te doen
aan een psychologisch onderzoek (maximaal 2.5 uur; een verkorte 1 uur durende
versie wordt zo mogelijk gebruikt) en deelnemers (of hun ouders) wordt gevraagd
deel te nemen aan een gestructureerd interview (1.5 uur) en om wat
vragenlijsten in te vullen (45 min). Schoolgaande deelnemers wordt ook gevraagd
om een leerkracht te benaderen om een vragenlijst in te vullen (20 min).
Deelnemers (en hun ouders) wordt gevraagd om een DNA-monster te leveren voor
genetische analyses, via bloed, speeksel of wangslijmvlies. Verder worden
deelnemers gevraagd om mee te doen aan een MRI-scan (45 min). Voor de MRI-scan,
zullen alle kinderdeelnemers (6-12 jaar) meedoen aan een geprotocoliseerde
oefensessie met gebruik van een oefenscanner om ze te laten wennen aan de
scanneromgeving en om angst en zenuwen te voorkomen. Alleen als ouder en
deelnemer dusdanig gewend zijn aan de omgeving dat ze zich beiden gemakkelijk
voelen met de procedure, zal de deelnemer meedoen aan de MRI-scan zelf. Er
wordt zoveel tijd uitgetrokken als nodig is, maar in de praktijk duren
oefensessies meestal ongeveer 30 min. Als de deelnemer of de ouder niet op
zijn/haar gemak is, dan zal de echte MRI-scan worden afgezegd. Dezelfde
procedure kan gebruikt worden voor oudere deelnemers als de onderzoeker of
deelnemer dit verstandig vindt.

Er zijn geen risico*s verbonden aan MRI-scans of de andere gebruikte methoden.
Wij schatten daarom in dat de impact op deelnemers minimaal zal zijn. Onderzoek
naar de genetische basis van de neurobiologische afwijkingen bij ASS zal het
inzicht in de pathofysiologie van deze aandoeningen vergroten. Studies van de
neurobiologie van ASS zullen uiteindelijk de ontwikkeling van nieuwe en
effectieve behandelingen hiervoor faciliteren.