Biomarkers en Asfyxie

Perinatale asfyxie is een relatief veel voorkomende oorzaak van hypoxisch
ischemische hersenschade bij aterme pasgeborenen in Nderland. Het kan leiden
tot perinatale schade of cognitieve of neuro-motorische beperkingen op latere
leeftijd. Ondanks het gebruik van klinische encefalopathie scores, aEEG en MRI
voor het inschatten van de mate van hersenschade en prognose is er nog steeds
behoefte aan een vroege en objectieve diagnostiche en prognostische parameter.
Uit eerder onderzoek is gebleken dat een aantal biomarkers mogelijk kunnen
dienen als diagnostische en prognostische middelen vroeg na de geboorte in
pasgeborenen met asfyxie en hypoxisch ischemische encefalopathie (HIE).
Aanvullend onderzoek is echter noodzakelijk om de diagnostische en
prognostische waarden te evalueren, welke kunnen bijdragen aan beter inzicht in
het tijdstip van het optreden van hersenschade, verbetering van de
selectiecriteria voor behandeling en ontdekking van een waardevol middel om de
effecten van behandeling te evalueren.

Evaluatie van het beloop van de concentraties van de biomarkers in
navelstrengbloed, arterieel bloed en urine van aterme neonaten met asfyxie.
Verder, onderzoeken of deze concentraties gecorreleerd zijn aan hypoxisch
ischemische hersenschade en een afwijkende neurologische uitkomst.

Prospectieve cohort studie in twee centra.

In deze observationele studie zijn geen therapeutische consequenties en
patienten krijgen de standaard klinische behandeling en Follow-up. Hoewel
deelnemers zelf geen profijt van deze studie zullen zijn de doelen van dit
onderzoek klinisch relevant voor vergelijkbare patientenpopulaties in de
toekomst. Bovendien zijn de risico's van deelname beperkt omdat samples
niet-invasief verkregen worden met een verwaarloosbare belasting, terwijl de
hoeveelheid bloed acceptabel is voor een aterme neonaat. Verder zijn alle
uitkomstmaten onderdeel van de standaard klinische behandeling en follow-up in
neonaten met asfyxie en geven geen extra belasting voor de proefpersonen.