Pilot studie om de individuele fotoreceptor contributies te onderzoeken op niet-beeld-vormende effecten van licht

Als we kijken naar de pupilrespons tijdens langdurige lichtblootstelling, zien
we een onmiddelijke constrictie gevolgd door een relaxatie richting de
dark-adapted staat van de pupil. Hoewel lang gedacht is dat die relaxatie
voltooid is binnen een paar minuten tijd, laat recent onderzoek zien dat deze
relaxatie nog minstens een half uur na lights-on optreedt (Gooley et al.,
2013). Deze trage relaxatie is tegen te gaan door het oog bloot te stellen aan
flikkerend licht, en de onderzoekers vermoeden dat dit komt doordat de
kegeltjes telkens de mogelijkheid krijgen om hun gevoeligheid aan te passen als
het licht uit gaat, waardoor de bijdrage van de kegeltjes vergroot wordt. Wij
willen onderzoeken hoe verschillende fotoreceptoren (s,m en l-cones, maar ook
de melanopsine-ganglion cellen) betrokken zijn bij dit effect. Om dit te kunnen
uitzoeken maken we gebruik van het spectral compensation protocol, wat inhoudt
dat je de spectrale compositie van een lamp (in dit geval een set LEDs van
verschillende kleuren) zo laat oscilleren dat slechts één fotoroceptor de
oscillatie "ziet". We willen ook weten bij welke frequentie het eerder genoemde
effect het grootst zal zijn (dus zo min mogelijk relaxatie in de
pupilconstrictie), en daarom testen we meerdere frequenties. We isoleren voor
de 3 klassen van kegeltjes, en voor de melanopsine-ganglion cellen. Dit houdt
in dat iedere persoon meerdere malen langs dient te komen, omdat elke
frequentie voor een van de isolaties per persoon wordt getest. Naast adaptatie
in de pupilrespons zijn wij geinteresseerd in alertheid tijdens kantooruren,
wat we zullen bepalen dmv de pupillary unrest index, een proxy voor alertheid.

Het doel van het onderzoek is om meer inzicht te krijgen in de bijdrage van
verschillende fotoreceptoren bij niet-beeldende effecten van licht op de
pupilrespons en een proxy van alertheid. Wat is de relatieve contributie van de
fotoreceptoren (S, M en L-kegeltjes) bij de pupilconstrictie en alertheid
overdag? Welke flikkerfrequenties resulteren in de grootste constrictie (minste
adaptatie over tijd) en de meeste alertheid (minder alertheidsverlies over
tijd).

Dit experiment volgt een between/within-subject experimenteel design. De
between-factor zal de te isoleren fotoreceptor zijn, en de within-factor is de
frequentie van de oscillatie. De interventie bestaat uit het aanbieden van
verschillende al dan niet dynamische verlichtingsprotocollen.

Licht met een fluctuatie in intensiteit met een frequentie van 0, 0.5, 1, 2, 4 en 8 Hz.

Er zijn geen risico's aan dit onderzoek verbonden. De gebruikte apparatuur is
uitgebreid getest op veiligheid en zal worden gebruikt op de manier waar hij
voor gemaakt is.

Belastingen bestaan uit 6 bezoeken van 65 minuten (390 minuten), het op tijd
naar bed gaan en opstaan voor de testsessie (te controleren met daqtometer
data) en het invullen van een aantal vragenlijsten voorafgaand aan het
experiment (~30 minuten).