Een inspanningsinterventieonderzoek bij patienten met niet-alcoholische leververvetting

Non-alcoholische leververvetting (NAFLD) is de meest voorkomende oorzaak van
leverdysfunctie met een wereldwijde prevalentie van 25% die samenhangt met
toenemende obesitas en obesitas gerelateerde metabole ziekten. NAFLD wordt
gedefinieerd als ten minste 5% vet in hepatocyten in afwezigheid van andere
hepatopathieën. Het omvat een spectrum van verschillende ziektestadia variërend
van niet-alcoholische leververvetting (NAFL) tot een gevorderd stadium van de
ziekte die niet-alcoholische steatohepatitis (NASH) wordt genoemd. NASH wordt
gedefinieerd als steatosis met hepatocytenletsel, ontsteking en fibrose terwijl
in NAFL alleen lipideaccumulatie wordt gedetecteerd. Hepatocellulair carcinoom
(HCC) kan zich in het fibrotische stadium ontwikkelen vóór enig teken van
symptomen van. Het eindstadium van de ziekte is cirrose, een toenemende oorzaak
van levertransplantaties in de westerse wereld. Er zijn momenteel geen
farmacologische behandelingsopties om NAFLD te behandelen of om de progressie
ervan naar NASH, NAFL-gerelateerde fibrose of cirrose te voorkomen.
Internationaal aanbevolen therapieën omvatten veranderingen in
leefstijlinterventie gericht op gewichtsverlies. Toch vereisen
leefstijlinterventies veel middelen. Bovendien is gewichtsverlies als een
klinische interventie nogal onhoudbaar. Van inspanning is aangetoond dat het
het lipidegehalte in de lever bij NAFLD-patiënten vermindert zonder algeheel
gewichtsverlies. Het mechanisme achter het effect van lichaamsbeweging
onafhankelijk van de verandering van het lichaamsgewicht is echter onduidelijk.
Er is een sterk verband tussen de darmmicrobiota en de ontwikkeling van NAFLD.
Bovendien moduleert lichamelijke oefening de darmmicrobiota. Derhalve kan
worden gesuggereerd dat de effecten van inspanning op NAFLD niet alleen kunnen
worden gemedieerd door een fysiologische reactie op de lever, maar door de
darmmicrobiota en gerelateerde metabolieten. Deze studie heeft tot doel het
klinische effect van oefening op NAFLD te onderzoeken en te onderzoeken of deze
effecten verband houden met veranderingen in het darmmicrobioom en de
samenstelling ervan. Daarnaast zullen we onderzoeken of mogelijke veranderingen
in de darmmicrobiota kunnen worden gebruikt om de voortgang van de training te
volgen en de prognose van NAFLD te voorspellen. Ten slotte zullen ook
potentiële biomarkers worden gezocht door transcriptomische analyses van
lever-, spier- en vetweefsel en metabolomische analyses van bloed, uitwerpselen
en urine.

Primaire doelstelling is om het klinische effect van hoge intensiteit
lichamelijke training op NAFLD-genen te evalueren door het darmmicrobioom te
veranderen. Het secundaire doel is het analyseren van de samenstelling van de
darmmicrobiotica en het identificeren van nieuwe biomarkers door middel van
hoge intensiteits lichamelijke inspanning en training op NAFLD.

Deze studie is ontworpen als een interventie-studie waarbij deelnemers
High-Intentisty interval training (HI) krijgen

De deelnemers volgen de 12 weken durende inspanningsinterventie met gespecificeerde instructies volgens de studiegroep. Deelnemers ontvangen instructies voor aerobische intervaltraining met hoge intensiteit, terwijl de controlegroep hun levensstijl onveranderd zal houden.

Deelnemers kunnen baat hebben bij de oefening, aangezien dit hun fysieke
fitheid en motivatie om actief te oefenen kan verbeteren. Risico's worden
geminimaliseerd door uitsluitingscriteria.

Het plaatsen van de intraveneuze canule in onze studie kan een onplezierige
ervaring voor de proefpersonen zijn. Er is een laag risico op flebitis op de
plaatsen voor intraveneuze injectie, dit is onaangenaam, maar niet schadelijk,
van tijdelijke aard en zelflimiterend.

Een ervaren interventionele radioloog zal een ultrasound-geleide leverbiopsie
uitvoeren. Ultrasound-geleide percutane leverbiopsie is een veilige methode met
een zeer laag risico op complicaties (<0,1%), voornamelijk bestaande uit
bloedingen van de biopsiesite. Bovendien kan lokale hemostase na de procedure
worden waargenomen. Leverbiopsie zal worden uitgevoerd onder lokale anesthesie.

Vetweefselbiopsie zal worden verkregen uit het vet van de buik. De buikhuid zal
worden verdoofd op de plaats van de biopsie, dus het zal pijnloos zijn voor de
deelnemers. Het is echter onaangenaam maar niet schadelijk, omdat verdoving een
kleine prik is en zich ongemakkelijk kan voelen. In enkele uren na de biopsie
kan het biopsiegebied een beetje pijnlijk aanvoelen en kan een blauwe plek
ontstaan.

Spierbiopsie wordt onder esthetische omstandigheden uit de beenspier genomen.
Na een spierbiopsie kan het been een paar dagen gevoelig blijven. Het is een
kleine ingreep, meestal zonder enige gebeurtenis, maar zoals bij elke procedure