Screening van het immuunrepertoire van gezonde vrijwilligers op breed reactieve fusieremmende antilichamen gericht tegen coronavirus S-eiwit, inclusief SARS-CoV-2

Binden en toegang zijn de belangerijkste factoren voor infectie door een
virus. Virale hechting wordt bereikt door binding van een eiwit op het
oppervlak van het virale deeltje aan een specifieke receptor (dwz eiwit- of
glycaanstructuur) op het oppervlak van een gastheercel, terwijl intrede wordt
gedefinieerd als het vrijkomen van de virale eiwitten en genetisch materiaal in
het cytosol van de gastheercel.
In het geval van omhulde virussen worden aanhechting en intrede gemedieerd via
verschillende domeinen van een enkel oppervlakte-eiwit. Typisch bevat een
bolvormig "kop" -gebied van dit eiwit het Receptor Binding Domain (RBD),
terwijl een membraan-proximaal "stam" -gebied de machinerie bevat die de virale
toegang bemiddelt door fusie van de virale en gastheercelmembranen op gang te
brengen, de zogenaamde " fusion domein *(1).
Omdat het bolvormige kopgebied veel meer wordt blootgesteld dan het stamgebied,
induceren zowel natuurlijke infectie als vaccinatie voornamelijk antilichamen
die infectie blokkeren door zich te binden aan het RBD en virale aanhechting te
voorkomen. Hoewel dergelijke antilichamen een hoge neutraliserende potentie
hebben, zijn ze doorgaans zeer specifiek voor één virusstam (of een klein
aantal nauw verwante stammen) als gevolg van het feit dat de RBD vatbaar is
voor mutatie en aanzienlijk varieert tussen individuele virusstammen.
Daarentegen is het fusiedomein sterk geconserveerd onder virusfamilies. Dit
komt doordat het fusiedomein uitgebreide conformationele herrangschikkingen
moet ondergaan om fusie van de membranen van het virus en de gastheercel op
gang te brengen. Deze moleculaire machine bestaat uit vele bewegende delen die
sterke evolutionaire beperkingen opleggen aan veel residuen in het stamgebied
(2).
Bij coronavirussen worden aanhechting en intrede gemedieerd door het eiwit
"Spike" (S). De S1-subeenheid bevat de variabele RBD, terwijl de S2-subeenheid
de geconserveerde fusiemachine (3-5) bevat. Er is voldoende bewijs in de
literatuur dat het S2-domein van coronavirussen antigeen is, en er zijn
antilichamen beschreven die membraanfusie door Coronavirus S-eiwitten kunnen
remmen (6-10).
Om menselijke monoklonale antilichamen te vinden met een brede neutraliserende
activiteit, zal het huidige onderzoek zich richten op het ondervragen van het
B-celrepertoire van gezonde menselijke donoren op antilichamen gericht tegen de
S, S1 en in het bijzonder de S2-domeinen van het coronavirus S-eiwit dat in
staat is om blokkeer het membraanfusieproces met behulp van de modernste
technologie zoals flowcytometrie.
Als breed neutraliserende antilichamen worden geïdentificeerd met behulp van de
bovengenoemde technieken, zal Leyden Labs fusie-inhibitieproduct (en) op
mAb-basis ontwikkelen ter preventie van infectie en luchtwegaandoeningen door
leden van de coronavirusfamilie, waaronder SARS-CoV-2.

Het immuunrepertoire van gezonde vrijwilligers screenen op breed reactieve
fusieremmende antilichamen gericht tegen coronavirus S-eiwit, inclusief
SARS-CoV-2 f en (indien gevonden) om dergelijke antilichamen te isoleren /
klonen en verder te karakteriseren met het uiteindelijke doel een antilichaam
te ontwikkelen voor profylactisch en / of therapeutisch gebruik tegen
coronavirusinfecties.

Dit is een verkennend onderzoek dat deel uitmaakt van het ontwikkelingstraject
van een therapeutisch antilichaam. In totaal zullen er 20 gezonde proefpersonen
deelnemen: 10 mannen en 10 vrouwen. Het onderzoek bestaat uit een enkel bezoek,
de totale duur van het onderzoek voor elke proefpersoon is niet langer dan een
halve dag. Tijdens het bezoek wordt beoordeeld of de proefpersoon in aanmerking
komt voor dit onderzoek voordat bloed wordt afgenomen en bloed wordt verzameld
voor de eindpunten van het onderzoek.

Er wordt geen onderzoeksmedicijn toegediend aan de vrijwilligers. De invasieve
procedures onder dit protocol zijn beperkt tot het afnemen van bloedmonsters
(venapunctie). De last voor de vrijwilliger met betrekking tot de
studieprocedures is beperkt. Er worden alleen beproefde methoden voor
monsterverzameling toegepast, met een bekend en beperkt risico en geen of licht
ongemak voor de vrijwilliger. Bovendien zullen alle procedures worden
uitgevoerd door gekwalificeerd medisch personeel.
Voor de deelnemende proefpersonen kan van deze studie geen klinisch voordeel
worden verwacht.