Het verbeteren van de behandeling van chronisch subduraal hematoom middels het emboliseren van de middelste meningeale arterie.

Chronisch subduraal hematoom (cSDH) is binnen de neurochirurgie een veel
voorkomend ziektebeeld. Het ontstaat vaak nadat patiënten een (licht)
hoofdtrauma hebben opgelopen en komt meestal voor bij ouderen. Het grootste
gedeelte van de cSDH patiënten, bijna 80%, moet hieraan worden geopereerd. Er
zijn verschillende operatietechnieken, maar in de meeste gevallen (90%) wordt
burr-hole craniostomy (BHC) gebruikt. Hierbij worden één of twee gaten in de
aangedane zijde van het hoofd geboord waarmee het hematoom wordt ontlast. Het
voordeel van deze behandeling is dat patiënten na de operatie meteen van hun
(levensbedreigende) symptomen af zijn. Opereren kost daarentegen veel geld, en
brengt in deze kwetsbare, oudere patiëntenpopulatie grote risico's op een
verminderde cognitie en zelfstandig functioneren met zich mee. Daarnaast ligt
het recidiefpercentage na zo'n operatie rond de 10-30%, waardoor de kans op een
heroperatie groot is. Door deze gebreken is het nog onduidelijk wat de optimale
behandelstrategie is voor symptomatische cSDH patiënten.

Er zijn afgelopen jaren verschillende therapieën geopperd om de behandeling van
het cSDH te verbeteren waardonder embolisatie van de middelste meningeale
arterie. Het doel van de embolisatie is om de subdurale membranen dusdanig te
devascularizeren waardoor de balans tussen continue lekkage van bloed en het
ontstaan van microbloedingen omklapt naar reabsorptie van het hematoom.
Hierdoor neemt de postoperatieve recidiefkans en de uiteindelijke mortaliteit
en morbiditeit af. Het gebruik van embolisatie in cSDH patiënten werd
geïntroduceerd in 2000, en sindsdien zijn er verschillende case series, reports
en cohort studies gedaan die de effectiviteit en veiligheid van deze
behandeling beschrijven. De resultaten van deze studies zijn recentelijk
samengevat in enkele systematic reviews. Hieruit concludeerde men dat het
emboliseren een relatief veilige ingreep is (de kans op complicaties is nihil)
en de kans op een recidief neemt af naar <5%. Ook belichten deze studies de
andere voordelen van de embolisatie zoals zijn minimaal invasieve karakter.
Desalniettemin wordt benadrukt dat de resultaten zijn gebaseerd op studies van
matige methodologische kwaliteit met een relatief kleine sample size.

Als de effectiviteit en veiligheid van het toevoegen van embolisatie niet in
grotere, gerandomiseerde studies wordt onderzocht, zal het de vraag blijven of
embolisatie daadwerkelijk een positieve invloed heeft op behandeling van cSDH
patiënten. Met het beantwoorden van deze vraag zal de behandeling van alle cSDH
patiënten verbeteren.

Primair: om te onderzoeken of de toevoeging van peri-operatieve embolisatie tot
maximaal 72 uur na de operatie zorgt voor minder heroperaties.
Secundair: om te onderzoeken of de toevoeging van peri-embolisatie tot maximaal
72 uur na de operatie zorgt voor minder complicaties, mortaliteit,
neurologische achteruitgang (mNIHSS en Markwalder score), zorg gerelateerde
kosten (iMCQ en iPCQ), een kleiner cSDH (volume/grootte) en een betere
kwaliteit van leven (SF-36 en EQ-5D-3L), functionele uitkomst (mRs), cognitief
funcitioneren (MOCA/m-TICS) en algemeen dagelijkse levensverrichtingen (Barthel
Index) na 24 weken bij symptomatische cSDH patiënten.

Multicenter, randomized controlled open-label superiority trial.

Peri-operatieve embolisatie tot aan 72 uur na BHC.

Patiënten worden peri-operatieve geëmboliseerd tot 72 uur na de operatie.
Radiologische en klinische follow-up is na acht, 16 en 24 weken door middel van
een CT-scan van het hoofd, neurologisch onderzoek (mRs, MOCA/m-TICS, mNIHSS,
Markwalder score) en vragenlijsten (SF-36, EQ-5D-3L, Barthel Index, iMCQ en
iPCQ). De patiënten moeten hiervoor naar het ziekenhuis komen. Normaal
gesproken worden cSDH patiënten geopereerd en moeten ze daarna twee keer naar
het ziekenhuis komen voor controle op basis van de kliniek. Voor dit onderzoek
zijn de embolisatie, het poliklinische bezoek na 24 weken en de vragenlijsten
extra. Een eventuele complicatie van endovasculaire emoblisatie is het risico
op thrombo-embolische events (<0.3%). Als met deze studie bewezen wordt dat het
toevoegen van embolisatie werkt dan zou elke proefpersoon hiervan profiteren
doordat de kleinere kans op een recidief/heroperatie. Hieruit voortkomend is er
ook een kleinere kans op mortaliteit en morbiditeit en vergrote kans op een
betere kwaliteit van leven en neurologisch herstel.