Transfusie geralteerde acute longschade (TRALI) bij patienten na hart chirurgie; incidentie, risico factoren en de onderliggende pathofysiologie.

Transfusie Gerelateerde Acute Long Schade (TRALI) is op dit moment de
belangrijkste veroorzaker van ernstigste complicaties bij bloedtransfusie. De
geschatte incidentie bedraagt tussen de 1:300 en 1:5000 plasmabevattende
transfusies. In de kliniek is TRALI vaak moeilijk te onderscheiden van acute
longschade (ALI) en wordt er vaak niet gedacht aan een relatie met een eerdere
bloedtransfusie. De mortaliteit bedraagt 6%, terwijl de morbiditeit na genezing
relatief gering is.
TRALI wordt gezien als een "two hit" model; de onderliggende conditie van de
patient zou tot (long)endotheel activatie leiden, waardoor neutrofiele
granulocyten sequestreren in de longvaten. Vervolgens zijn er twee hypotheses
over de "second hit". Er wordt gedacht dat een van de oorzaken van TRALI wordt
veroorzaakt door antistoffen van de donor gericht tegen witte bloedcellen van
de ontvanger. Deze antistoffen zouden meer aanwezig zijn in het donorbloed van
multi-para vrouwen. Verder wordt er gedacht aan een verhoogde concentratie van
cytokines afhankelijk van het aantal dagen dat de bloedprodukten worden
bewaard.
Wij hebben gekozen om TRALI te onderzoeken in een populatie van hart chirurgie
patienten. Deze patienten ondergaan een grote operatie waarbij de longen voor
een lange tijd samengevallen in de thoraxholte liggen, waardoor mogelijkerwijs
schade aan de long vaten kan optreden. Hetgeen als eerste "hit" kan
functioneren. Vervolgens ontvangen ze gemiddeld 1-2 units erytrocyten, 1-2
units versplasma en 1 unit trombocyten 5 donoren concentraat als transfusie.
Hiermee denken wij een populatie te hebben waarbij relatief vaak TRALI valt te
diagnosticeren.

Doelstellingen:

Ons langetermijn doel is het ontrafelen van de rol van bloed transfusie en
beademing in het ontstaan van TRALI en het ontwikkelen van effectieve
interventies en preventies.

Voor deze studie zijn de doelstellingen:

1. Bepalen van de incidentie van TRALI bij hart chirurgie patienten en de
risico factoren om TRALI te ontwikkelen.

2. Het testen van de bovengenoemde hypotheses met betrekking tot het ontstaan
van TRALI in hart chirurgie patienten (wordt TRALI veroorzaakt door
anti-stoffen tegen de witte bloedcellen of verhoogde concentratie cytokines en
bio active lipiden in het donor bloed)

3. Het ontrafelen van de verscheidene gesuggereerde ontstekingsmechanismen die
zich in de longen afspelen tijdens TRALI.

4. Het toetsen van de bruikbaarheid van bio-markers voor longschade in TRALI.

ad 1. In een observationele cohort studie van 2,5 jaar, zal de arts-onderzoeker
alle hart chirurgie patienten pre-operatief benaderen. Bij elke patient wordt
post-operatief op de IC bekeken of er sprake is van de aan- danwel afwezigheid
van (TR)ALI aan de hand van de definiering door de American Europen Consensus
Conference (AECC). De algemene gegevens en de risico factoren voor het
ontwikkelen van TRALI van de patient worden geregistreerd. Verder wordt de
patient geobserveerd in de eerste 24 uur na de operatie op het ontwikkelen van
symptomen passend bij TRALI tot 6 uur na de laatste transfusie (dus max 30 uur
na aankomst op de IC). De controle groep wordt samengesteld uit hetzelfde
cohort; ze ontwikkelen wel ALI maar niet binnen 6 uur na transfusie (ze hebben
geen bloedtransfusie ontvangen de afgelopen 6 uur) of ze hebben wel een
bloedtransfusie gehad maar ontwikkelen geen ALI.

ad2. Na elke transfusie zal uit de transfusiezak een sample worden gehaald en
op -70 graden celcius bewaard worden. Voor elke patient die TRALI ontwikkelt
wordt een matched control gezocht uit de controle groep van patienten die geen
TRALI ontwikkelden. De samples wordt onderzocht op bio actieve lipiden via
massa spectroscopie/gas chromatografie en onderzoek naar pro-inflammatoire
cytokines zal plaatsvinden.

ad3. Samples worden verkregen door bloedafname van de patient max 5 ml per keer
en een niet directe longspoeling voor het verkrijgen van longvocht. In de
samples worden bepalingen gedaan naar biomarkers voor longschade, concentratie
van pro-inflammatoire cytokines, complement, neutrofiele influx en activatie
van stolling en fibrinolyse eiwitten.

ad.4 Van alle patienten wordt 3 maal bloed afgenomen (voor de operatie, direct
na de operatie en 24 uur na de operatie) voor het meten van surfactant eiwit A
en D, Clara cel eiwit en KL-6.

Geen tot minimaal, aangezien alle handelingen uitgevoerd worden in het kader
van de normale patientenzorg.