Het verschil in resultaat tussen de Hoffman procedure en MTP- release in de correctie van MTP- deformiteiten in de reumavoet.

Bijna 90% van patiënten met reumatoïde arthritis heeft klachten van de voeten.
Meestal is er een combinatie van een hallux valgus met progressieve dorsale
subluxatie van de MTP- gewrichten van de kleine tenen.
In het geval van MTP-deformiteiten in patiënten met reumatoïde arthritis
bestaat er niet altijd eenduidigheid in de toe te passen chirurgische
behandeling. Er kan onder andere gekozen worden voor resectie van de kopjes van
de metatarsalia (Hoffman procedure) en een wekedelenplastiek.
In de literatuur komen geen vergelijkende prospectief gerandomiseerde studies
voor over kleine teenchirurgie in reumapatiënten. Een prospectief onderzoek
dient onduidelijkheden weg te nemen en te leiden tot een empirische basis voor
de ingreep van eerste keuze in specifieke reumavoet-deformiteiten.

Beoordelen of wekedelencorrectie van de MTP- gewrichten in patiënten met
reumatoïde arthritis een beter resultaat geeft dan resectie van de kopjes van
de metatarsalia volgens Hoffman, waarbij er in beide groepen simultaan een PIP-
resectie en MTP-1- artrodese wordt verricht.

Het betreft een prospectief gerandomiseerd multi-centre klinisch onderzoek.Per
centrum per patient wordt er gerandomiseerd voor een van de operatiemethoden
(Hoffman vs MTP- wekedelen-release). Daardoor ontstaan twee onderzoeksgroepen
die vergeleken gaan worden.
Indicaties voor chirurgie zijn: reumatoïde arthritis, pijn, beperkte
mobiliteit, dislocatie en destructieve veranderingen in de MTP- gewrichten, na
het falen van conservatieve therapie gedurende minstens 6 maanden. Na
inlichting en ondertekening van het *informed consent* zullen zij geïncludeerd
worden in de studie.

Chirurgisch, volgens een van de twee methoden: 1. Resectie van de kopjes van de metatarsalia (Hoffman procedure) 2. MTP- release

De postoperatieve controlemomenten vinden plaats na 3 maanden, 1 jaar en 5
jaar. Per bezoek aan de polikliniek is de patient ongeveer 60 minuten kwijt.
Gedurende deze bezoeken wordt er een anamnese afgenomen, lichamelijk onderzoek
verricht en de patient dient bepaalde vragenlijsten in te vullen. Na 1 en 5
jaar wordt er tevens een Rontgenfoto van de voet gemaakt. In het kader van deze
studie is er, behoudens de polikliniekbezoeken, geen extra belasting voor de
patient.
Behoudens de bekende operatierisico's zijn er geen extra risico's aan de
studie verbonden.