Het meten van maximale spierkracht bij zuigelingen en peuters

Achtergrond
Op dit moment is er nog geen standaard methode om spierkracht bij jonge
kinderen objectief te meten. Tot nu toe worden afwijkingen in spierkracht bij
jonge kinderen door kinderfysiotherapeuten en artsen bepaald op basis van
systematische observaties en hun expertise, maar het is niet mogelijk om deze
afwijkingen te kwantificeren. Dit is een probleem wanneer veranderingen in
spierkracht vastgesteld moeten worden, bijvoorbeeld in het kader van
longitudinale follow-up of de evaluatie van het effect van een therapeutische
behandeling. Daarom heeft de afdeling kinderfysiotherapie van het UMC St
Radboud een nieuwe methode ontwikkelt, de Infant-Muscle-Force meter (IMF
meter), om spierkracht objectief te meten bij zuigelingen en peuters (0-3
jaar). Omdat jonge kinderen niet in staat zijn om opdrachten op te volgen,
wordt er in deze methode gebruik gemaakt van het natuurlijke gedrag: het
trekken aan een speeltje. Uit een pilot-studie is naar voren gekomen dat het
mogelijk is om deze activiteit bij kinderen uit te lokken en te registreren.

Doel van het onderzoek
Vaststellen of de IMF meter valide en betrouwbaar is in de volgende
leeftijdsgroepen: kinderen van 6, 9, 12. 18, 24, 30 en 36 maanden oud.
Daarnaast worden voor dezelfde leeftijdsgroepen referentie waarden verzameld
voor spierkracht met behulp van de IMF meter. Tevens zal er gekeken worden of
er een relatie is tussen spierkracht en motorische ontwikkeling gemeten met
behulp van de Alberta Infant Motor Scale (AIMS).

Onderzoeksopzet
De IMF meter bestaat uit een platform waarop een kinderstoeltje is bevestigd.
In het platform zit een Load Cell die krachten registreert in twee richtingen
(trekken en duwen). Omdat het voor jonge kinderen natuurlijk gedrag is om een
speeltje naar zich toe te trekken, kan dit gedrag makkelijk uitgelokt worden.
Per leeftijdsgroep (6, 9, 12, 18, 24, 30 en 36 maanden) zullen 30 kinderen aan
dit onderzoek deelnemen. Tijdens de meting zit het kind in het stoeltje dat
aangepast is op zijn/haar grootte. Vanuit zijaanzicht wordt een video-opname
gemaakt, zodat het mogelijk is om later de gegevens te analyseren parallel aan
de video-opname. Tijdens de meting wordt het trekken aan een speeltje uitgelokt
door de tester, door gebruik te maken van een speeltje dat het kind leuk vindt.
Vanaf dat moment begint het spel, waarin het kind het speeltje naar zicht toe
trekt en de tester een beetje tegendruk geeft. Als gevolg van het afstemmen van
de spierkracht tussen de tester en het kind, zal het kind zo hard mogelijk
trekken. Deze spierkracht meting wordt drie keer herhaald. De maximale score
wordt genomen als de maximale spierkracht.
Daarnaast zal ook de motoriek van het kind geobserveerd en gescoord worden met
behulp van de AIMS. Dit is een observatie-instrument waarmee de grofmotorische
ontwikkeling van het kind in vier verschillende posities beoordeeld kan worden:
tijdens rugligging, buikligging, zitten en staan. Aan het eind van het
onderzoek zal nog een keer de spierkracht van het kind gemeten worden, door
middel van het trekken aan het speeltje. Deze herhaalde meting zal óf door
dezelfde tester óf door een andere tester gedaan worden om zo de
intrabeoordelaars betrouwbaarheid en de interbeoordelaars betrouwbaarheid vast
te stellen.

De kinderen worden gemeten tijdens activiteiten die bij hun natuurlijk
gedragsrepertoire horen. er zijn geen risico's verbonden aan het onderzoek.
De belasting voor de kinderen is minimaal, voor de ouders is er een geringe
belasting vanwege de tijdsinvestering. Ouders kunnen hier geheel vrijwillig
voor kiezen en derhalve wordt de belasting als gering beschouwd.