Optimalisatie van MRI scan protocollen bij patiënten.

Magnetische Resonantie Imaging (MRI) is een techniek waarmee afbeeldingen van
het menselijk lichaam kunnen worden gemaakt met behulp van een sterk
magneetveld. Na het plaatsen van een persoon in het magneetveld worden door de
scanner radiogolven uitgezonden naar het lichaam. Deze worden vervolgens ook
weer afgegeven en door de scanner opgevangen. Deze techniek is niet-invasief,
maakt geen gebruik van röntgenstraling, kan gemakkelijk herhaald worden en
sinds de toepassing van MRI zijn er geen bijwerkingen gerapporteerd.
Normaliter worden er tijdens het MRI onderzoek verschillende scans verricht.
Elke scan heeft zijn eigen instelling van de MRI scanner, hetgeen de sequentie
wordt genoemd. Iedere sequentie heeft zijn eigen beeldcontrast. Zo wordt
bijvoorbeeld in de ene sequentie vocht afgebeeld als een witte structuur,
terwijl in een andere sequentie vocht wordt afgebeeld als een donkere
structuur. Hoe langer een sequentie duurt, hoe beter de signaal-ruis verhouding
wordt. Hierdoor kan de resolutie in het beeld verbeterd worden. Omdat een
patiënt maar een beperkte tijd in de scanner kan liggen (efficiënt gebruik van
de scanner; het is voor een patiënt niet goed mogelijk om langer dan 45 minuten
stil te liggen) moet voor elk onderzoek een compromis gevonden worden tussen
scantijd, beeldresolutie en signaal-ruis-verhouding.

Omdat de MRI-scanner regelmatig wordt ge-upgrade en er nieuwe sequenties worden
ontworpen moeten de sequenties die gebruikt worden voor klinisch onderzoek en
wetenschappelijk onderzoek regelmatig worden aangepast, zodat de meest optimale
parameter setting kan worden gebruikt voor het klinisch onderzoek en
wetenschappelijk onderzoek. Optimaal is die sequentie die in zo kort mogelijk
tijd de beschikbare informatie verschaft met de hoogst mogelijke resolutie. Het
gaat hier om optimalisatie van scan protocollen voor MRI onderzoek van hoofd,
nek, borstkas, buik of extremiteiten.

Het opnieuw instellen van oude sequenties of het testen van nieuwe sequenties
wordt in eerste instantie gedaan met behulp van fantomen (testobjecten). Op een
zeker moment is het echter nodig om verschillende parameter settings van een
sequentie te vergelijken bij personen. Dit kan in eerste plaats gebeuren bij
gezonde proefpersonen. Doch is het in veel gevallen nodig dat de techniek
geoptimaliseerd moet worden in kader van een bepaalde pathologie welke alleen
bij patienten zichtbaar is. Aangezien de patient maar een beperkte tijd op de
MRI kan liggen en omdat de te optimaliseren sequenties bij verschillende
patienten worden nagekeken (om te zien of optimalisaties robuust genoeg zijn),
dienen meerdere patienten met een gelijkwaardige pathologie geincludeerd te
worden. Het is logisch dat ook toestemming aan de patienten gevraagd wordt.

Het doel van het onderzoek is het optimaliseren van sequenties voor klinische
en wetenschappelijk gebruik.

Per jaar wordt gemiddeld vijf keer de MRI scanner geüpgraded en bestaat de
noodzaak de sequenties te optimaliseren. Nieuw ontworpen sequenties voor
klinisch onderzoek of wetenschappelijk onderzoek zullen tien keer per jaar
moeten worden geoptimaliseerd. Per te onderzoeken pathologie dienen ongeveer
10 patienten geincludeerd te worden. Dit bekent dat er honderd vrijwilligers
per jaar nodig zijn. En dit vier jaar lang, dan komt het totaal op 400.

Het MRI onderzoek duurt maximaal 45 minuten. De patiënt zal hiervoor stil
moeten liggen in de MRI scanner. Er zal geen intraveneus contrastmiddel worden
toegediend.