Een fase II studie met LBH589, oraal toegediend, bij volwassen patiënten met Multipel Myeloom (MM) die tenminste twee eerdere behandelingen gehad hebben, waarbij de ziekte niet meer reageert op laatste behandeling.

Multipel myeloom (MM), ook wel ziekte van Kahler genoemd, is een tot nu toe
ongeneeslijke woekering van plasmacellen. MM neemt ongeveer 10% van de de
hematologische maligniteiten voor rekening. In de meerderheid van de gevallen
produceren klonale myeloma plasmacellen een overvloedig monoklonaal
immunoglobuline. In zeldzame gevallen, in oligo- of non-secernerende myeloma,
zijn slechts kleine hoeveelheden of helemaal geen lichte of zware ketens
gedetecteerd in het bloed of urine.

De behandelingsmogelijkheden zijn de laatste jaren sterk verbetert, hetgeen
heeft geleid tot verlenging van de levensduur, maar niet tot genezing.
Daarom is er behoefte aan klinisch onderzoek met nieuwe middelen.

De woekering van plasmacellen resulteert in skeletafbraak (door lytische
laesies of osteoporose) gecombineerd met andere voorkomende klinische symptomen
als anemie, nierinsufficiëntie en hypercalcemie.

LBH589 behoort tot een nieuwe klasse antikanker middelen. Het is een oraal
toegediend (histon) deacetylase remmer, afgekort tot (H)DACi. Het grijpt aan op
chromatine en transcriptie factoren en verandert specifiek genregulatie
inclusief tumor suppressie genen. Preklinische studies tonen aan dat LBH589
apoptose of differentiatie induceert in MM cellijnen inclusief welke
ongevoelig zijn voor conventionele therapieën.

Primaire doel: het onderzoeken van de hematologische respons (compleet /
partieel per Bladé criteria) na een behandeling met LBH589 (oraal; 20 mg per
dag, 3 x per week), in patiënten met MM die tenminste 2 eerdere behandelingen
hebben doorlopen bij wie de ziekte niet meer reageert op de laatste behandeling.

Secundair:
1. Vaststellen van de ziekte per Bladé criteria (1998)
a. percentage algemene (complete, partiele of minimale) respons
b. klinisch nut (complete, partiele of minimale response of stabiele ziekte)
c. duur van de complete/partiele respons
d. tijd tot respons (CR/PR)
e. progressievrije overleving
2. Vaststellen van de ziekte per Durie criteria (2006)
3. Evalueren van veiligheid en verdraagbaarheid van LBH589 (oraal ingenomen)
4. Farmacokinetiek van LBH589
5. Verzamelen van correlatieve wetenschappelijke gegevens, inclusief voor
algemene chromosomale afwijkingen van MM, Cycline D1 eiwit expressie , bot
markers, en angiogenese markers welke verband zouden kunnen hebben met
werkzaamheid en respons.

Een fase II, éénarmige, open-label, multicenter studie met LBH589, oraal
toegediend.

De onderzoeksopzet gaat uit van gefaseerde inclusie in 3 fases om de nul
hypothese dat het respons percentage 10% of minder is te testen tegen de
alternatieve hypothese dat het respons percentage groter is dan 10%.

- In fase 1 zullen 36 patiënten worden ingesloten. Ten minste 4 patiënten
dienen te worden gezien die op de behandeling reageren om fase 2 te kunnen
openen. Indien dit niet wordt bewerkstelligd zal de inclusie worden gesloten en
de nul hypothese niet worden verworpen.
- In fase 2 zullen 36 nieuwe patiënten worden ingesloten. Ten minste 9
patiënten (uit de totale groep van 72 patiënten) dienen te worden gezien die op
de behandeling reageren om fase 3 te kunnen openen. Indien dit niet wordt
bewerkstelligd zal de inclusie worden gesloten en de nul hypothese worden
verworpen.
- In fase 3 zullen 72 nieuwe patiënten worden ingesloten. Ten minste 22
patiënten (uit de totale groep van 144 patiënten) dienen te worden gezien die
op de behandeling reageren om de nul hypothese te kunnen verwerpen.

Dit betreft een open-label studie. Alle patiënten zullen hetzelfde behandelingsschema krijgen. LBH589 zal oraal worden ingenomen: 20mg één maal daags op maandag, woensdag en vrijdag, iedere week.

Mogelijke bijwerkingen van LBH589.

Er zullen extra controlevisites en onderzoeken nodig zijn gedurende de
behandelingsfase Deze aanvullende onderzoeken (inclusief de ECG monitoring)
zijn omwille van de veiligheid of het testen van de werkzaamheid.
Extra bloedafnames vinden plaats omwille van evaluatie van de farmacokinetiek
en het monitoren van de schildklierfunctie. Aanvullende MUGA scans,
(echo)cardiografie en ECG*s worden genomen voor het meten van de cardiale
veiligheid. Mogelijk zijn er voor het meten van de werkzaamheid aanvullende
beenmergbiopsies en radiologische beeldvorming nodig.
Het afnemen van bloed en beenmerg kan pijn, een blauwe plek of bloeding
veroorzaken op de prikplaats en/of op de plaats van de biopsie.