De parodontale conditie van vrouwen met een doorgemaakte vroege pre-eclampsie versus late pre-eclampsie en gezonde vrouwen, direct postpartum

Recente onderzoeken suggereren een significante associatie tussen maternale
parodontitis en pre-eclampsie. De etiologie van pre-eclampsie is echter nog
steeds niet duidelijk. Volgens een recente hypthese is er tijdens de normale
zwangerschap sprake van een milde ontstekingsreactie in de bloedvaten, die
resulteert in endotheelactivatie, milde activatie van het stollingssysteem en
een milde afname van de fibrinolyse. Er wordt verondersteld dat pre-eclampsie
een overdreven ontstekingsreactie in de bloedvaten is met meer uitgesproken
endotheelschade en een toegenomen activatie van het stollingssysteem.
Verschillende risicofactoren spelen een een rol in de pathogenese van dit
syndroom. De aanwezigheid van een chronische infectie tijdens de zwangerschap
wordt gezien als een belangrijke risicofactor voor pre-eclampsie. Parodontitis
is een chronische infectie van de steunweefsels van de gebitselementen, die
jarenlang subklinisch aanwezig kan zijn. Dat is dan ook de basis voor de
gedachte dat parodontitis tijdens de zwangerschap een mogelijke rol zou kunnen
spelen in het ontstaan van pre-eclampsie.
Er kunnen twee vormen van pre-eclampsie worden onderscheiden: vroege
pre-eclampsie (optredend voor 34 weken van de zwangerschap) en late
pre-eclampsie (optredend vanaf 34 weken van de zwangerschap). Hoewel in beide
vormen placentaire dysfunctie een centrale rol speelt in het ontwikkelen van
het syndroom, verschillen beide vormen in pathogenese. Vroege pre-eclamspie is
geassocieerd met een laag geboortegewicht en begint met een (genetisch
gepredisponeerde) abnormale placentatie, leidende tot verminderde placentaire
perfusie en een hypoxische placenta. Deze abnormale placentatie en foetale
groeiachterstand wordt niet gezien bij late pre-eclampsie. Late pre-eclampsie
lijkt meer een abnormale maternale respons te zijn. Er wordt verondersteld dat
late pre-eclampsie het gevolg is van een maternale hemodynamisch tekortkoming,
waardoor niet kan worden voldaan aan de groeiende vraag van de feto-placentale
unit. De endotheelschade die het klinische syndroom van pre-eclampsie
veroorzaakt is vergelijkbaar met de afwijkingen die worden gezien bij
atherosclerose. Met name vrouwen met een doorgemaakte vroege pre-eclampsie
lijken een verhoogd risico te lopen op het ontwikkelen van hart- en
vaataandoeningen later in het leven. Een vroege pre-eclampsie zou dus een
voorspeller kunnen zijn voor het ontwikkelen van hart- en vaataandoeningen
later in het leven.

Vaststellen en vergelijken van de parodontale situatie tussen de verschillende
groepen vrouwen. Gezien het feit dat de metingen binnen een week na de
bevalling zullen worden uitgevoerd, kan men aannemen dat de parodontale
situatie representatief is voor de situatie ten tijde van de zwangerschap.
Indien bij de geselecteerde groepen patiënten parodontitis wordt aangetroffen,
mag men dan ook veronderstellen dat deze chronische ontstekingen ook ten tijde
van de zwangerschap aanwezig waren.

Klinisch patiënt-controle onderzoek, waarbij de parodontale conditie,
genetische opmaak en microbiologische samenstelling van de subgingivale plaque
zullen worden vastgesteld en worden vergeleken.
Voor het bepalen van de bloedwaarden zal tijdens de routine-bloedafname bij
binnenkomst van de patiënt in het ziekenhuis één extra buisje bloed worden
afgenomen.

De parodontale screening, inclusief kweektest en genetische screening, zal
ongeveer 1 uur in beslag nemen. De gebruikte parodontale meetmethode is niet
pijnlijk, maar kan soms als wat onaangenaam worden ervaren.
Bij routine bloedafname zal voor dit onderzoek één extra buisje bloed worden
afgenomen.