Beschermt kortdurende behandeling met dipyridamol tegen ischemie reperfusie schade?

Een behandeling van 7 dagen met dipyridamol (tweemaal daags 200 mg) heeft een
beschermend effect tegen ischemie reperfusie schade (aangetoond mbv Annexine
targeting in de niet dominante onderarm na ischemische inspanning).
Toepassing van dit beschermende effect van dipyridamol in de klinische
praktijk, bijvoorbeeld rondom een electieve PTCA, wordt bemoeilijkt door de
therapie duur van 7 dagen. Indien bij een patient de indicatie voor een PTCA
gesteld wordt wordt deze patient doorgaans binnen een week geholpen.
In deze studie willen we onderzoeken of een kortdurende behandeling met
dipyridamol (twee en een halve dag) ook een beschermend effect heeft op
ischemie reperfusie schade. Indien dit zo is, dan ligt de weg open naar verder
onderzoek over het beschermende effect van dipyridamol tegen ischemie
reperfusie schade in een klinisch relevante patienten populatie.

The purpose of this project is to explore whether a short treatment with
dipyridamole (2.5 days; i.e. 5 capsules) can reduce ischemia-reperfusion injury
in the forearm.

gerandomiseerde cross-over studie, enkel blind (observer van de primaire
outcome parameter is blind voor therapie of controle)

10 proefpersonen worden (cross-over) gerandomiseerd naar 2,5 dagen (in totaal 5 capsules) dipyridamol slow release 200mg en geen medicinale interventie.

Deze studie wordt uitgevoerd op het Clinical Research Centre Nijmegen, onder
direct medische toezicht van de proefpersonen. Alle medewerkers van het CRCN
zijn getraind in BLS inclusief het gebruik van een voorhandezijnde automatische
defibrillator.
Bij de toediening van dipyridamol zijn geen ernstige bijwerkingen te
verwachten. Dipyridamol kan in de eerste dagen van toediening hoofdpijnklachten
geven.
De ischemische inspanning van de onderarm kan resulteren in spierpijn, dit is
echter geheel reversibel na reperfusie.
Het toedienen van radioactief gelabeld annexine A5 stelt de proefpersonen bloot
aan een effectieve stralingsdosis kleiner dan 5 mSv. Dit is ruim binnen de
toegelaten waarden voor stralingsbelasting bij onderzoek bij mensen.
Deelname aan dit onderzoek heeft op geen enkele wijze invloed op toekomstige
diagnostische of therapeutische interventies met behulp van rontgen of
radioactiviteit.
In theorie is een allergische reactie bij toediening van Annexine A5 mogelijk.
Tot nu toe is dit nog nooit voorgevallen.