Gastheer factoren die de in vitro gevoeligheid voor HIV-1 infectie beïnvloeden

Het natuurlijk beloop van een HIV-1 infectie kan erg verschillen. Soms ziet men
progressie (ziek worden) binnen twee jaar (rapid progressors), soms blijft men
vrij van symptomen gedurende een periode van meer dan 15 jaar (long term non
progressors). Daarbij komt dat sommige mensen relatief resistent lijken tegen
HIV-1 infectie ondanks sexueel hoog risico gedrag (high risk seronegatives). De
mogelijkheid voor HIV-1 om in vitro te repliceren in CD4+ T cellen en
macrofagen verschilt ook aanzienlijk van donor tot donor. In meest van deze
gevallen is het mechanisme dat verantwoordelijk is voor deze variatie nog niet
bekend.

Het algeme doel van dit onderzoek is het identificeren van gastheer factoren
die verantwoordelijk zijn voor of bijdragen aan de variatie voor HIV-1
gevoeligheid. We denken dat gastheer factoren die HIV-1 replicatie belemmeren
of bevorderen interessant zijn voor therapeutische interventies. Deze gastheer
factoren kunnen direct betrokken zijn bij HIV-1 replicatie, of beïnvloeden
mogelijk de immuunrespons op de infectie. We willen de een antwoord vinden op
de volgende onderzoeksvragen:

1. hoeveel van de variatie in in vitro HIV-1 gevoeligheid kan verklaard worden
door reeds bekende gastheer gen polymorfismen?
2. welke nieuwe kandidaat gastheer genen correleren met de in vitro
gevoelheidspatronen?
3. welke gastheer genen kunnen het in vitro en in vivo verschil in HIV-1
gevoeligheid verklaren?

We willen van 600 gezonde donoren bloed verzamelen. Uit dit bloed willen we
CD4+ T cellen en macrofagen isoleren, kweken en vervolgens infecteren met
HIV-1. Voor iedere donor wordt de HIV-1 gevoeligheid bepaald aan de hand van de
virus productie op dag 14 na infectie. Donoren worden ingedeeld in twee
groepen: erg gevoelig en weinig gevoelig, afhankelijk van de hoeveelheid
virussen dat zich repliceert in de cellen. In de groepen "100 meest gevoelig"
en "100 minst gevoelig" zal er worden gescreend op polymorfismen in gastheer
genen waarvan reeds bekend is dat ze de HIV-1 infectie kunnen beïnvloeden.
Hiervoor wordt DNA gebruikt dat eveneens wordt geïsoleerd uit het bloed
monster. Donoren waarvan de gevoeligheid voor HIV-1 verklaard kan worden door
deze bekende polymorfismen zullen worden uitgesloten voor verdere analyse. Om
nieuwe gastheer factoren te vinden die het verschil in gevoeligheid kunnen
verklaren, zullen we met het DNA van de overgebleven individuen een genome-wide
single nucleotide polymorphism (SNP) genotypering uitvoeren.

Er zal ~14 ml extra bloed worden afgenomen van de deelnemer. Er is nagenoeg
geen belasting voor de deelnemer omdat de bloed afname geschiedt op de locatie
waar de reguliere bloed donatie plaatsvindt. Daarbij komt dat er geen extra of
speciale venapunctie nodig is om het bloed monster te verkrijgen.