Voorspellers van veranderingen in hartfunctie

Klinische studies hebben laten zien dat chronische electrische stimulatie van
de rechter onderste hartkamer kan leiden tot boezemfibrilleren en hartfalen. De
onderhavige substudie i) onderzoekt de veranderingen in hartfunctie over een
perdiode van 2 jaar na aanvang van pacing en ii) brengt in kaart welke factoren
het ontstaan van hartfalen in een vroeg stadium kunnen voorspellen.

Het doel van de substudie is de identificatie van vroege (baseline)
voorspellers van hartfalen bij een relatief hoge mate van electrische
stimulatie van de rechter hartkamer. Hoe verandert de pompfunctie van de
hartkamers over een periode van 2 jaar en welke patienten lopen hier het
grootste risico op? Een uitgebreide set fysiologische en klinische predictoren
worden in deze studie onderzocht. De resultaten kunnen bijdragen aan een
verbeterde pacing therapie waar vroegtijdig kan worden ingegrepen op de
ontwikkeling van hartfalen.

Prospectief, gerandomiseerd, enkelblind, multicenter onderzoek waaraan minimaal
25 patienten zullen deelnemen. In het centrum dat deelneemt aan de substudie
worden alle patienten die toestemming hebben gegeven aan de hoofdstudie, bij
baseline gerandomiseerd in 1 van de 3 groepen uit de Minerva hoofdstudie
(Controle/ MVP/ DDDRP groep). Patienten die aan de controlegroep worden
toegewezen, worden benaderd voor deelname aan de substudie. Dit houdt in dat de
patient een aantal extra metingen ondergaat tijdens ziekenhuiscontroles voor de
Minerva hoofdstudie. Bloedprikken en tissue/ doppler echocardiogrfie vinden
plaats tijdens baseline, na 1 maand, 3, 12 maanden en daarna elke 12 maanden
tot het einde van de Minerva hoofdstudie.

Patienten ondergaan een aantal extra metingen op tijdstippen dat zij reeds in
het ziekenhuis zijn voor controle in verband met de Minerva hoofdstudie. De
extra metingen behelzen echocardiografie (1 maal) en bloedprikken (3 tot 4
maal) wat neerkomt op een totale extra belasting van circa 100 minuten.