Letseldatering van vitale huidwonden.

Slachtoffers van uitwendig geweld bezoeken hiervoor de letselpoli's van de GGD.
Naast anamnestisch onderzoek moet de GGD arts ook de wond macroscopisch
beschrijven en ook proberen te dateren. Dit laatste is echter volstrekt
onbetrouwbaar, terwijl de verklaring van de GGD arts wel belangrijke juridische
consequenties kan hebben voor het slachtoffer.
Aan het VUMC bestaat sinds 4 jaar een onderzoeksomgeving met als hoofdthema:
Letseldatering. Bij ons forensisch onderzoek naar huidletsels wordt gebruik
gemaakt van de expressie van een diversiteit aan ontstekingsmediatoren en de
aanwezigheid van weefsel- en celreactie in een wondbed. Bekend is ondertussen
dat in de tijd een veelheid van mediatoren tot expressie komen en ook weer
verdwijnen. Bij standaard dateren wordt momenteel voor de verschillende
vroegere fasen de navolgende mediatoren gebruikt in obductie huidwonden.
Een kleine set voor vitaliteitsbepaling (fibronectine, factor 8 en CD62-P), een
middelgrote set voor datering van letsels tot circa 12 uren (kleine set +
TGF-Beta, Cathepsine-D, TNF-Alpha, CD62-E, defensine, Icam-1, Vcam1, cd3, cd20,
C3D, IL6), of een grote set voor letsel van 12 uren tot circa 5 dagen (Set
2+P63, IL2, Vitronectine, Cd55, D59, Collageen I, III, IV, V, VI, Alpha-Sma).
Door de standaard histopathologische methoden te combineren met macroscopie en
anamnese is het mogelijk gebleken omtrent verschillende tijdstippen een
waarschijnlijkheidsuitspraak te kunnen doen.
Tevens is het van belang op met behulp van micro-array nieuwe mediatoren aan te
tonen teneinde de nauwkeurigheid binnen de verschillende dateringsschema*s te
vergroten. Deze nieuwe mediatoren dienen dan te worden getest op be-staande en
bekende letsels alvorens onbekende letsels hiermee te vergelijken.
Het doel van dit onderzoek is om 1) te analyseren of de wonddatering van de
obductiewond toegepast kan worden op de vitale wond van de clienten van de GGD;
2) micro-array onderzoek nieuwe mediatoren te vinden die gebruikt kunnen worden
om de bestaande dateringsmethode verder te kunnen optimaliseren, ook in vitale
huidletsels, waarmee de GGD arts te maken heeft.

1: Het gebruik, aanvullen en verbeteren van de huidige dateringsmethode zoals
deze ontwikkeld in op de afdeling patho-logie van het VUMC in obductiewonden,
om dit toe te passen in huidbiopten van vitale letsels in de dagelijkse GGD
praktijk.
2: Micro-array analyse in huidbiopten van op vitale huidletsels teneinde meer
specifieke mediatoren aan te kunnen tonen voor deze specifieke wonden.
3: Testen van nieuwe mediatoren ism Forensisch geneeskundigen.

Van clienten met letsels die de GGD bezoeken en die instemmen om deel te nemen
aan het onderzoek worden de volgende onderzoeken verricht:
1) anamnese client door GGD arts (standaard protocol letselpoli)
2) macroscopische beschrijving huidwond door GGD arts (standaard protocol
letselpoli)
3) afnemen huidbiopt client (controle + wond) waarna patholoog histologische
analyse verricht
4) immunohistochemisch onderzoek huidbiopten.

Alle data (1 tm 4) worden in een grote databank opgeslagen en met elkaar
gecorrelleerd.
In een deel van de huidbiopten wordt micro-array analyse verricht om eventuele
nieuwe markers te detecteren.
Dit zal uiteindelijk resulteren in publicaties van het onderzoek en, indien
succesvol, uiteindelijk toegepast gaan worden in de dagelijkse praktijk van de
GGD arts.

Theoretisch kunnen de huidbiopten met een doorsnede van 3 mm een litteken van
die grootte geven.
Derhalve worden wonden van het gelaat uitgesloten van deelname aan het
onderzoek.
Theoretisch kan het nemen van een huidbiopt als pijnlijk ervaren worden.
Derhalve worden de wonden gekoeld om deze mogelijke pijnsensatie te voorkomen.