Enterovirus- en parechovirus infectie bij Nederlandse kinderen: epidemiologie, diagnostiek en prognose

Het enterovirus (EV) is een frequente oorzaak van ziekte bij kinderen. De
incidentie van EV infecties bij kinderen in Nederland is niet precies bekend.
Er is geen meldingsplicht. De klinische presentatie wisselt tussen de diverse
subtypen en varieert van een gastro-enteritis tot meningitis. Onlangs is het
humane parechovirus (HPeV), een verwant virus van het EV, beschreven wat
vergelijkbare symptomen geeft als een EV. Het EV en HPeV kunnen worden
aangetoond door een viruskweek, type-specifieke polymerase ketenreactie (PCR)
van feces, urine, keelmateriaal, bloed of liquor of middels serologisch
onderzoek. Studiehypothesen:
(1) Het EV is één van de belangrijkste virale verwekkers van infectie bij
kinderen
(2) Het EV is de meest voorkomende virale verwekker van meningitis bij kinderen
(3) PCR is superieur aan kweek en serologie in de diagnostiek van EV en HPeV
infectie bij kinderen
(4) HPeV is een belangrijke verwekker van ernstige infectie bij jonge kinderen
(<=2 jaar) met psychomotorische en cognitieve ontwikkelingsgevolgen

Primaire doelen:
(1) Bepalen van de incidentie van EV en HPeV infectie bij Nederlandse kinderen
(2) Bepalen welke symptomen suggestief (specifiek) zijn voor de diagnose EV of
HPeV infectie
(3) Vergelijking van de epidemiologie en kliniek van verschillende subtypen EV
en HPeV
(4) Vergelijken van de gevoeligheid van meest gebruikte laboratorium
diagnostistische methoden om een EV en HPeV infectie aan te tonen: viruskweek,
PCR en serologie
(5) Bepalen van de sensitiviteit en specificiteit van verschillende
lichaamsmaterialen in de diagnose EV of HPeV infectie: feces, urine,
keelmateriaal, bloed, liquor
(6) Bepalen van de gevolgen van een doorgemaakte EV of HPeV centraal
zenuwstelsel (CZS) infectie op de motorische en neuropsychologische
ontwikkeling bij kinderen tot 5 jaar na infectie.


Secundaire doelen:
(1) Beschrijven van de morbiditeit van EV en HPeV infecties (aantal opnames,
opnameduur, duur en ernst van symptomen, gemiddeld school- en werkverzuim, duur
antibiotica kuur)
(2) Evalueren van de ingestelde medicamenten voor en na bekend worden van de
diagnose

Multicenter prospectief cohort onderzoek met nested case-controle follow-up
studieopzet. Van de patiënten wordt feces, urine, keelmateriaal, serum en
eventueel liquor ingestuurd om EV of HPeV infectie aan te tonen. De indeling
van het follow-up studie is hier samengevat:
Cases: EV/HPeV CZS infectie, bewezen EV/HPeV in liquor (meningitis of
encefalitis)
Controlegroep 1: Geen EV/HPeV meningitis, wel elders EV/HPeV infectie
(feces,urine,keel,serum)
Controlegroep 2: Geen EV/HPeV of andere bewezen virale (of bacteriële) infectie
Ongeveer twee weken na de infectie worden de patiënten terug gezien op de
polikliniek voor controle en voor afname van het 2e serummonster. Het follow-up
onderzoek bestaat uit het poliklinisch afnemen van vragenlijsten en
ontwikkelingstesten 6, 12,24 en 60 maanden na het ontstaan van de infectie.

- 1 extra bloedafname (2 ml) voor virusserologie 15 dagen na ontstaan van de
infectie. Behoort tot routine handeling, geen extra risico. Op hetzelfde moment
tevens controle afspraak bij kinderarts
- 4 follow-up polikliniek bezoeken 6, 12, 24 en 60 maanden na de infectie:
lichamelijk onderzoek, neurologisch onderzoek, motorisch en neuropsychologisch
onderzoek (m-ABC/BSID-II)
- totale duur 75 minuten
- onderzoek bij minderjarige: belasting en risico zijn minimaal. Het
labonderzoek is een routine handeling. De follow-uponderzoeken zijn niet
invasief. Onderzoek bij minderjarige omdat juist kinderen erg ziek kunnen
worden van een EV infectie