Het meten van de natuurlijke leerprocessen bij een beginnend prothesegebruiker die leert omgaan met een myoelectrische prothese

Mensen krijgen na een amputatie van de bovenste extremiteit vaak een prothese
aangemeten, maar gebruiken deze prothese niet vaak in het dagelijks leven, mede
door een lage mate van functionaliteit (Biddis and Chau, 2007; Dudkiewicz et
al., 2004; Kyberd et al., 1998; Plettenburg, 2002). Deze functionaliteit kan
verhoogd worden door training (Carter, Torrance and Merry, 1969; Lake, 1997;
Weeks, Anderson and Wallace, 2003). We verwachten dat door het verhogen van de
functionaliteit door training, dit het algemene gebruik van prothesen verhoogt.
De huidige trainingen die tijdens revalidatie in de revalidatiecentra worden
aangeboden zijn niet wetenschappelijk gefundeerd, maar alleen gebaseerd op
ervaringen van ergotherapeuten. Het hoofddoel van ons project is daarom om een
evidence-based trainingsprotocol te ontwikkelen voor prothesen voor de bovenste
extremiteit, waarbij we focussen op myoelectrische prothesen.

Maar voordat een evidence-based trainingsprogramma ontwikkeld kan worden,
moeten we eerst weten hoe patienten hun prothese leren gebruiken. Daarom moeten
de natuurlijke leerprocessen gepaald worden tijdens training. Het beschrijven
van de veranderingen in bewegingskarakteristieken tijdens het leren kan ons
aanknopingspunten geven waarop we kunnen focussen bij het ontwikkelen van het
trainingsprotocol.

Het meten van de natuurlijke leerprocessen die plaatsvinden tijdens het leren
bewegen met een myoelectrische prothese en het vergelijken van deze
leerprocessen met de leerprocessen die plaatsvinden bij niet-geamputeerde
proefpersonen die met een prothesesimulator leren omgaan

Case Study

Naast de reguliere ergotherapie die de patienten krijgen in het UMCG krijgen ze een aanvullende training in het laboratorium. In het laboratorium trainen ze direct grijpen met de prothese, indirect grijpen en fixeren. Deze trainingen worden gebruikt om de verbeteringen in het prothesegebruik van de patient in kaart te brengen.

Het experiment is niet invasief. Tijdens 5 laboratoriumsessies, die ingebed
zijn in de reguliere ergotherapie sessies, worden de vorderingen van de
proefpersonen gemeten. De risico's tijdens de metingen zijn verwaarloosbaar.