Catheter ablatie versus Amiodarone ter voorkoming van recidiverende shocks bij patiënten met een ICD, die een myocardinfarct hebben doorgemaakt.

Een terechte ICD shock wordt veroorzaakt door een ritmestoornis uit een van de
hartkamers. Deze ritmestoornis wordt veroorzaakt door het litteken wat ontstaan
is na een hartinfarct. Een hartinfarct veroorzaakt onomkeerbare schade in een
gedeelte van het hart, waardoor er een litteken ontstaat. Uit en in de rand van
dit litteken kunnen ritmestoornissen ontstaan. Deze ritmestoornissen kunnen
zonder ICD therapie leiden tot een hartstilstand. Indien de ICD deze
ritmestoornissen beëindigd, hersteld het normale ritme zich weer. Zo*n terechte
ICD shock echter kan een behoorlijke impact hebben op het zelfvertrouwen en
kwaliteit van leven. Dientengevolge is er alles aan gelegen om in de toekomst
ICD shocks te voorkomen. Dit kan op 2 manieren: met medicijnen en met een
catheterablatie.

Behandeling met medicijnen
Het medicijn met de meest krachtige werking, en het medicijn welke in geval van
een kamerritmestoornis bijna altijd wordt gekozen is amiodarone (Cordarone®).
Alhoewel dit middel de hartritmestoornissen onderdrukt, heeft het veel
bijwerkingen zoals schildklierproblemen, allergie tegen zonlicht, blauwe
verkleuring van de huid, afzettingen in de ogen, en verlittekening van de
longen met kortademigheid als gevolg.

Catheter ablatie
Catheterablatie is ontwikkeld als alternatief voor de medicatie, omdat
amidarone veel bijwerkingen heeft en ritmestoornissen niet geheel kan
voorkomen. Catheter ablatie is het opwarmen van de hartspier via een catheter
aan de binnenkant van de hartkamer. Door een catheter via een slagader in de
lies op te voeren via de aorta, door de aortaklep in de linker hartkamer is het
mogelijk om de plaatsen waar de ritmestoornis begint op te sporen en te
behandelen door aldaar kleine littekentjes te maken door via de catheter het
hartspierweefsel op te warmen. Deze littekentjes worden gemaakt op plaatsen
waar al litteken door het hartinfarct aanwezig is. De resterende, nog net
overlevende hartcellen uit dit litteken worden daardoor helemaal uitgeschakeld.
Doordat de procedure niet wordt verricht in gezond hartspierweefsel wordt
daarmee schade aan het hart voorkomen. De hartritmestoornissen worden in een
hartinfarctlitteken namelijk vaak veroorzaakt door een paar nog overlevende
cellen in dit litteken. Deze cellen zijn in staat ritmestoornissen te
veroorzaken, maar ze dragen niets bij aan de knijpkracht van het hart.

Doelstelling en opzet van het onderzoek.

Zowel catheter ablatie als medicatie ter voorkoming van nieuwe shocks van de
ICD worden beiden in de dagelijkse praktijk gebruikt. Het betreft dus geen
nieuwe therapie en beide behandelingen zijn in eerder wetenschappelijk
onderzoek succesvol gebleken in het voorkomen van ritmestoornissen. Deze twee
bestaande behandelingen zijn echter nooit met elkaar vergeleken zodat niemand
weet welke van de twee de betere is. Nu wordt de keuze van de een of de ander
bepaald door de ervaring van de specialist, de logistiek en ziekenhuis en
toegang tot catheterablatie. Het doel van het onderzoek is dan ook het
vergelijken welke van de twee behandelingen: catheter ablatie of amiodarone
beter in staat is om toekomstige shock episodes te voorkomen. Het lot zal in
dit onderzoek bepalen of u catheter ablatie of amiodarone krijgt. Na 6 maanden
en elk half jaar erna tijdens de normale ICD controles zullen gegevens over de
ICD en het aantal shocks en ook een vragenlijst worden gecontroleerd. Pas na 2
jaar worden de resultaten van het onderzoek bekend.

enkelblind, prospectief onderzoek waarbij 238 patiënten gerandomiseerd worden
naar Catheterablatie of amiodaronetherapie. (119 in elke groep).

1 groep neemt dagelijks 1 tablet van 200 mg amiodarone 1 groep ondergaat een catheter ablatie (1-malig)

De nadelen van catheter ablatie zijn dat het, zoals bij alle ingrepen, gepaard
gaat met risico*s. De risico*s op ernstige complicaties variëren van 0-4,8% in
de gerapporteerde studies en zijn vergelijkbaar met andere liesprocedures als
een dotterprocedure. Er is een vanwege het ableren en vanwege de catheterisatie
een maximaal 3% risico op het krijgen van een van de volgende: arterieel
embolie of hartinfarct, overlijden, perforatie waardoor verwijdering van bloed
uit het hartzakje noodzakelijk is door punctie of operatie, beschadiging van
het geleidingssysteem waarvoor een pacemaker noodzakelijk is. De kans op
beschadiging van kransvaten is 0.15%, en er is nog een zeer klein risico op
allergie tegen gegeven medicatie. Daarnaast wordt er gebruik gemaakt van
Röntgenstraling om de catheter te positioneren. Hiervan gaat een zeer beperkt
risico uit van stralingsbelasting. Om thrombusvorming op de catheter tijdens de
procedure te voorkomen wordt er bloedverdunning toegediend (heparine). De meest
voorkomende complicatie van liesprocedures met toegang via de slagader in de
lies in het algemeen is een nabloeding uit de lies, die kan lijden tot een
verlengde opname en in het uiterste geval een operatie in de lies om de
bloeding op te heffen. Meestal vindt ablatie in de linker hartkamer plaats,
echter in een enkel geval kan het ook nodig zijn om vanuit de rechter hartkamer
te ableren. Dit gaan gepaard met een klein risico op losraken van de ICD leads.