Een vergelijking tussen de conventionele reanimatie van volwassen buiten het ziekenhuis en een mechanische reanimatie waarbij er gelijktijdig gedefibrilleerd kan worden - LINC Studie

Uit onderzoek in Zweden blijkt dat de overleving van patiënten die (buiten het
ziekenhuis) worden gereanimeerd van 1990 tot 1999 is gedaald van 6,5% naar
3,3%. Deze daling vindt plaats ondanks extra inspanningen om de pre-hospitale
zorg aan patiënten met een *hartstilstand* te verbeteren, zoals het gebruik van
andere, betere anti-arythmica en de Automatische Externe Defibrillator (AED).

Uit verschillende andere internationale onderzoeken is gebleken dat er te
weinig aandacht is voor de thoraxcompressie als belangrijke handeling tijdens
reanimaties. Het huidige protocol schrijft voor dat wanneer een ambulance ter
plaatse komt, en er sprake is van Ventrikel Fibrilleren (VF), er eerst wordt
gedefibrilleerd. Uit vergelijkend onderzoek blijkt echter dat bij een
responstijd van de ambulance van meer dan 4-5 minuten, het starten met Basic
Life Support (BLS) gedurende 3 minuten, de kans op overleving fors doet
toenemen. Dit komt omdat een hart dat *stilstaat* zich vult met bloed en
daardoor ongevoelig(er) wordt voor defibrillatie en medicatie. Het hart moet
dus eerst *leeggepompt* worden alvorens defibrilleren en het toedienen van
medicatie zin heeft.

Ander onderzoek laat zien dat de effectiviteit van thoraxcompressie door
professionele hulpverleners afneemt naarmate er langer BLS moet worden
toegepast. Deze afname van effectiviteit treedt al zeer snel op. Na de 1e
minuut is nog 93% van de thoraxcompressies goed (juiste frequentie en diepte),
na 3 minuten nog 36% en na 5 minuten nog maar 18,0%.
Blijkbaar is het lastig om deze routinematige handeling door mensen gedurende
langere tijd op de juiste wijze vol te houden. Naast het feit dat meer aandacht
gegeven moet worden aan het *primen* van het hart door te starten met BLS
alvorens te defibrilleren, zou het gebruik van een apparaat/machine die in een
vaste frequentie en met een vaste diepte de thoraxcompressie van de (ambulance)
hulpverlener overneemt tot betere resultaten kunnen leiden. Onderzoek in de
prehospitale zorg is met de LUCAS in Engeland (Dorset Ambulance NHS Trust)
uitgevoerd. Het gaat hierbij tot nu toe nog om een relatief kleine groep van 56
patienten. Van deze groep bereikt 34% het ziekenhuis met ritme en output. De
overleving in deze groep is nog niet bekend.

Het voornaamste doel is een verschil aantonen dat de kans op overleving bij
patiënten die (buiten het ziekenhuis) gereanimeerd worden met de LUCAS in
vergelijking tot de conventionele reanimatie methode (hartcompressies) wordt
vergroot met tenminste 6%.

Het betreft een prospectief open gerandomiseerd onderzoek .

De helft van de patiënten zal via randomisatie in de controlegroep terecht komen (conventionele reanimatie) de andere helft van de patiënten zal in de LUCAS groep terecht komen (reanimatie wordt uitgevoerd met het mechanische LUCAS borst compressie systeem).

De belasting en het verdere risico van inclusie in dit onderzoek is gering. Het
enige risico dat aanwezig is, is dat er mogelijk inwendg letsel wordt opgelopen
door het gebruk van het mechanische LUCAS borstcompressie systeem.