De waarde van PET-CT in het radiotherapie planningsproces bij patiënten met een slokdarmcarcinoom (RESPECT-schaduw-studie)

In de behandeling van slokdarmcarcinoom is radiotherapie een belangrijke
behandelmodaliteit; primair of neoadjuvent. Cijfers van locoregionale
recidieven zijn echter nog hoog en vormen een belangrijke factor in de
overleving.
Het te bestralen gebied wordt/werd bepaald aan de hand van een CT planning. De
laatste jaren zien we echter dat er meer gebruik wordt gemaakt van PET-CT. In
enkele centra in Nederland is dit reeds een standaard onderdeel van het
planningsproces. PET/CT lijkt een nauwkeurigere methode te zijn om het
doelvolume vast te stellen; leidend tot minder over- en onderschatting van het
tumorvolume. Het effect zou mogelijk kunnen leiden tot een vermindering van het
lokaal recidief.
Uit verschillende preliminaire studies blijkt dat het gebruik van PET of PET/CT
in de radiatieplanning zinvol is (zie literatuur review; protocol blz 6/7). In
geen van deze studies werd echter naar de uitkomst van de behandeling gekeken.
Zo is de waarde van PET/CT in relatie tot de incidentie van locoregionale
recidieven buiten het PET/CT-CTV onbekend.
Het doel van deze studie is het prospectief evalueren van de waarde van PET/CT
m.b.t. doelvolumedefinitie, door te kijken naar de incidentie van locoregionale
recidieven buiten het CTV bij patienten met slokdarmcarcinoom.

In dit onderzoek zullen we bij patienten die in aanmerking komen voor een in
opzet curatieve bestraling, hetzij alleen een in opzet curatieve bestraling,
hetzij in combinatie met chemotherapie of in de vorm van neoadjuvante
chemoradiatie preoperatief, de behandeling evalueren. Deze patienten zullen
bestraald worden o.b.v. een PET/CT planning.
Vervolgens zullen naar uitkomstmaten van de behandeling kijken; incidentie van
locoregionaal recidieven (en overleving).
Het doel van deze studie is het prospectief evalueren van de waarde van PET/CT
m.b.t. doelvolumedefinitie, door te kijken naar de incidentie van locoregionale
recidieven buiten het CTV bij patienten met slokdarmcarcinoom.

Het betreft een prospectieve cohort studie, waarbij we de hypothese zullen
testen dat in minder dan 5% van de patienten een locoregionaal recidief,
geobserveerd 6,12 of 18 maanden na de behandeling, zal optreden buiten het CTV.
Patienten die deelnemen aan de studie zullen primaire radiotherapie, al dan
niet met chemotherapie, ondergaan, evt. gevolgd door chirurgie.

In de primair bestraalde groep wordt gekeken naar het optreden en de
lokalisatie van het recidief in de follow up t.o.v. het doelvolume (CTV).
Hiertoe zal een halfjaarlijkse follow up plaatsvinden, m.b.v. een CT-scan.
Wanneer er sprake is van een (vermoedelijk) locoregionaal recidief zal analyse
m.b.v. EUS en PET/CT verricht worden. De lokalisatie van het recidief zal
vergeleken worden met het doelgebied (CTV). Wanneer het recidief zich in het
CTV bevindt zal het beschouwd worden als niet voorkoombaar. Mocht het buiten
het CTV liggen, zou het wellicht voorkoombaar zijn geweest.
Bij patienten die neoadjuvant behandeld worden met chemoradiatie wordt gekeken
naar de aanwezigheid van tumor residu en de lokalisatie hiervan in relatie tot
het CTV. Wanneer het residu zich in het CTV bevindt zal het beschouwd worden
als niet voorkoombaar. Mocht het buiten het CTV liggen, zou het wellicht
voorkoombaar zijn geweest.
Blijkt in deze groep in de follow up zich een recidief te ontwikkelen dan wordt
evenals bij de primaire (chemo)radiatiegroep gekeken naar de geografische
lokalisatie van het recidief t.o.v. het CTV. In beide groepen is het primaire
eindpunt gelijk, namelijk een voorkoombaar aangetoond tumorrecidief of residu;
deze valt buiten het CTVgebied.

Wanneer afstandmetastasen worden gevonden, zal tevens gekeken worden naar de
locoregionale situatie. Vervolgens wordt evt. overgegaan tot palliatieve
behandeling en zal de patient niet worden geincludeerd in de evaluatie van een
locoregionaal recidief.

Patienten worden in feite niet anders behandeld; volgens de standaard in de
betreffende centra.
Om het voorkoombaar recidief vast te leggen wordt in de follow up eerder dan
standaard (o.b.v. klachten) routinematig een CT verricht op 6, 12 en 18 maanden
na behandeling.