Weefsel Impedantie Meting als een maat voor integriteit van het slokdarmslijmvlies

In de laatste jaren is veel vooruitgang geboekt in het voortschrijdende inzicht
over gastro-oesophageale refluxziekte (GERD).
De ziekte wordt veroorzaakt door reflux van zure maaginhoud in de slokdarm. Het
ziektebeeld komt bij ongeveer 20% van de
populatie voor. Het klachtenpatroon kenmerkt zich door zuurbranden,
regurgitatie en pijn achter het borstbeen. In de normale
work-up wordt altijd een gastroscopie verricht. Afhankelijk van de
macroscopische bevindingen worden 2 aparte patiëntgroepen
geïdentificeerd. De eerste groep heeft macroscopische afwijkingen in de
slokdarm die veroorzaakt worden door de zure reflux.
Dit wordt erosieve refluxziekte genoemd (30-40%, ERD). De tweede groep heeft
geen afwijkingen bij gastroscopie en wordt
geclassificeerd als non-erosive reflux disease (60-70%, NERD). Alhoewel
behandeling met proton-pomp inhibitors (PPI*s)
goede resultaten geven en verbetering geven van de oesophageale erosies
(85-95%), is er een substantiële patiëntengroep
waarbij PPI*s niet afdoende verlichting geven van de klachten. Hernieuwde
gastroscopie wordt in een dergelijk geval niet zinvol
geacht, omdat de procedure niet kan onderscheiden of er sprake is van NERD,
erosies die na een PPI verdwenen zijn, of
functionele oorzaken van de klachten. Om toch te kunnen differentiëren tussen
deze groepen is een nieuwe techniek
ontwikkeld. Tissue impedantie monitoring (TIM) is in theorie in staat om
microscopische schade aan de mucosa te meten aan
de hand van een verbreding van de intercellulaire ruimten. Deze pilotstudie wil
de haalbaarheid onderzoeken om TIM in een
klinische setting te gebruiken de gevonden waarden te correleren aan de
microscopisch gemeten intercellulaire ruimtes bij
gezonde proefpersonen. Indien de impedantiewaarden goed blijken te correleren
met de grootte van de intercellulaire ruimten,
zal een volgend onderzoek opgezet worden bij patienten.

De hoofddoelstelling van dit onderzoek is de nieuwe techniek TIM te evalueren
door de oesophageale mucosa te meten van
gezonde vrijwilligers en deze te correleren aan microscopisch gemeten
intercellulaire ruimten van het weefsel.

Observationele studie.

Participanten zullen verschillende routine-onderzoeken ondergaan, zoals een
ECG, laboratoriumonderzoeken en een
gastroscopie. Tijdens de endoscopie zal een probe (via het werkkanaal van de
scoop) tegen de mucosa van de slokdarm
gelegd worden en biopten van de mucosa van de slokdarm worden genomen. Er
bestaan risico*s die verbonden zijn aan dit
onderzoek. Het inbrengen van de slang door de mond kan irritatie veroorzaken en
het doorslikken van de slang veroorzaakt
soms kokhalsreacties. Over het algemeen is het ongemak van dit slangetje
wanneer het eenmaal op zijn plaats is, gering. Wel
wordt dit onderzoek als belastend ervaren. Aan het eind van het onderzoek
kunnen participanten een schraal gevoel in de keel
hebben. Dit gevoel verdwijnt na korte tijd. Daarnaast worden er tijdens de
maagonderzoek biopten genomen. Over het
algemeen treden hierbij geen problemen op, maar bestaat er het risico dat een
aanhoudende bloeding optreedt. In dat geval zal
dit een aparte behandeling moeten krijgen. Daarnaast zijn er risico*s verbonden
aan het roesje. Kortdurende vermindering van
ademvolume, ademsnelheid en verder geringe veranderingen in bloeddruk en
hartfrequentie, en hoofdpijn kunnen optreden.
Zelden treedt pijn op de injectieplaats op, evenals overgevoeligheidsreacties.