Gewrichtsdistractie als behandeling voor artrose van de knie: een vergelijking met een bestaand chirurgisch alternatief: tibiakoposteotomie

Kniedistractie (KJD) is een bewezen gunstige therapie voor patienten met
eindstadium artrose van de knie, ten opzichte van hun eigen baseline profiel.
Hierop volgend zal kniedistractie worden vergeleken met een huidige operatieve
behandeling voor eindstadium artrose van de knie, te weten; tibiakoposteotomie
(HTO). De verwachting is dat kniedistractie (meer) intrinsiek kraakbeenherstel
laat zien en een gelijke of betere klinische uitkomst heeft.

1. Testen van de hypothese dat KJD resulteert in (meer) kraakbeenherstel,
gebaseerd op MRI, rontgenfoto's en biomarkers, na een follow-up van 2 jaar,
vergeleken met HTO.

2. Evalueren van kraakbeenherstel gedurende 2 jaar follow-up na KJD ten
opzichte van baseline waarden en in vergelijking met HTO, gebruikmakend van
(additionele) quantitatieve MRI parameters van dezelfde beelden, rontgenfoto's
en analyses van serum en urine biochemische markers van kraakbeenturnover.

3. Beschrijven en vergelijken van klinische effectiviteit gedurende 2 jaar van
behandeling door middel van vragenlijsten (KOOS; voor pijn, andere symptomen,
functioneren in het dagelijks leven, functioneren in sport en recreatie en knie
gerelateerde kwaliteit van leven) en door middel van de VAS score voor pijn.

4. Verzamelen van preliminaire data van medische consumptie en niet-medische
kosten gerelateerd aan de ziekte en behandeling en van kwaliteit van leven.

Deze gerandomiseerde klinische studie wordt uitgevoerd in de Maartenskliniek te
Woerden (MK-W). Patienten die in aanmerking komen voor een tibiakoposteotomie
en voldoen aan de inclusiecriteria kunnen worden geincludeerd. De patienten
worden gerandomiseerd tussen HTO of KJD (2:1). Structurele en klinische
uitkomstparameters worden gescoord over 2 jaar en vergeleken tussen
behandelingsstrategieen in beide cohorten.

Daarnaast worden vragenlijsten afgenomen met betrekking tot kosten en kwaliteit
van leven, om een inschatting te kunnen maken van de verhouding van deze
parameters na beide behandelingen.

Kniedistractie wordt uitgevoerd volgens de methode die ook in de eerdere kniedistractie studie is gebruikt. Er worden 2 monotubes geplaatst, een lateraal en een mediaal. Intra-operatief worden de tubes 2mm gedistraheerd. Gedurende de opname worden de tubes verder gedistraheerd, 1mm per dag, totdat 5mm distractie is bereikt. De distractieperiode duurt 6 weken, gedurende deze periode wordt belasting van de knie aangemoedigd, met krukken voor stabiliteit. Na 6 weken worden de monotubes verwijderd in dagbehandeling. Tibiakoposteotomie wordt volgens het gebruikelijke klinische protocol uitgevoerd.

Alle patienten die worden geincludeerd zullen de polikliniek frequenter
bezoeken, te weten totaal 10 keer in 2 jaar. Gedurende deze bezoeken worden
vragenlijsten ingevuld. Aanvullend wordt 10ml bloed en minimaal 5ml urine
afgenomen, er wordt een rontgenfoto gemaakt en 3x een MRI gedaan; op baseline
(KJD+HTO), 1 jaars (KJD) en 2 jaars (KJD+HTO) evaluatie. Patienten die met
kniedistractie worden behandeld hebben kans op het ontwikkelen van
pengatinfecties, wat een bekende bijwerking is van behandeling met een fixateur
externe. Deze huidinfecties kunnen effectief behandeld worden met antibiotica.
Daarnaast is er een hoger risico op een kniegewrichtscontractuur als gevolg van
kniedistractie, wat zoveel mogelijk wordt voorkomen door adequate
fysiotherapie. De revalidatie van kniedistractie zal niet veel verschillen van
de revalidatie van een tibiakoposteotomie.