De effecten van acute inspannig op de gen expressies (van myokines) in de menselijke skeletspier

De spieren scheiden tijdens en vlak na inspanning bepaalde eiwitten uit die ook
wel myokines worden genoemd, dit zijn ondere andere IL-6, IL-8, IL-15,
TNF-alpha. Deze myokines zijn waarschijnlijk cruciaal voor het begrijpen van de
interactie tussen spieren en andere organen tijdens en vlak na inspanning.
Vooral lijken ze een rol te spelen in de interactie tussen spieren en lever.
Tot nu toe zijn er nog maar een paar myokines ontdekt. Een aantal van de
myokines die zijn geindentificeerd hebben een rol in de ontwikkeling van
insuline resistentie. Dit in gedachte houdend kan het vinden van nieuwe
myokines belangrijke informatie geven die te gebruiken is bij de behandeling en
preventie van type 2 diabetes.

Het doel van het onderzoek is om nieuwe myokines te indentificeren, waarvan de
gen expressie is veranderd na één enkele inspanning.

Het is een experimentele studie.

De interventie is een enkele inspanning waarbij de proefpersonen zullen fietsen met één been op een aangepaste ergometer. Dit zal gebeuren op een laag-intensief niveau. Het been dat niet fietst zal dienen als controle voor het fietsende been.

Tijdens de screening sessie worden bloeddruk, lengte en gewicht gemeten en
zullen de proefpersonen een medische vragenlijst invullen. De 2
gewenningsbijeenkomsten bestaan uit 20 minutenn fietsen met 1 been op een lage
intensiteit. De voorbereidingstest heeft 2 delen, een test waarbij maximale
belasting van het dominante been wordt bepaald en een test waarbij de maximale
zuurstofopname wordt bepaald. Beide zijn inspanningstesten waarbij de
intesiteit wordt verhoogd, net zo lang tot er uitputting optreed. Verder zal
bij beide testen de hartslag non-invasief worden gemeten. Tijdens de maximale
zuurstofopname test wordt de zuurstofopname non-invasief gemeten. Het
experiment bestaat uit 1 uur fietsen op een submaximale intensiteit. De
proefpersonen fietsen met hun dominante been op een aangepaste fietsergometer.
Voor (T = 0) en na de inspanning (T = 1) zullen spierbiopten worden genomen van
beide benen. Op T = 0, T = 1 en na 2 uur rust (T = 3) worden venapuncties
gedaan. Ook hier zal de harslag non-invasief worden gemeten. Voor het
experiment wordt de proefpersonen gevraagd de dag van te voren geen alcohol te
drinken, een voorgeschreven maaltijd te eten en vanaf 22.00 uur nuchter te
blijven. Verder spannen ze zich niet zwaar in de week voor de meetdag.
De tijdsinvestering voor de proefpersonen is 1 uur voor de
informatiebijeenkomst, 1 uur voor de screening, 2 keer 1 uur voor de
gewenningsbijeenkomsten, 2.5 uur voor de voorbereidingstest en 5 uur voor het
experiment. In totaal is dit een investering van 11.5 uur.
De risico's tijdens deze studie zijn laag. De spierbiopten worden genomen door
een ervaren arts en alle benodigde voorzorgsmaatregelen worden genomen om het
risico op complicaties zo klein mogelijk te maken. Het nemen van een spierbiopt
zorgt voor een licht ongemakkelijk gevoel en zorgt voor een lokale blauwe plek.
Om de blauwe plek zo klein mogelijk te houden wordt er een bandage aangebracht
om het been. Venapunctie kunnen leiden tot lokale bloeduitstorting of blauwe
plek en sommige proefpersonen voelen pijn of een ongemakkelijk gevoel.
De inspanningen die worden geleverd tijdens deze studie, en dan vooral de
maximale werklast test, de maximale zuurstofopname test en het experiment
kunnen leiden tot spierpijn. Dit is onschuldig en verdwijnt na een paar dagen.
De proefpersonen hebben geen gezondheids-gerelateerd voordeel aan dit
onderzoek, maar zullen een onkostenvergoeding krijgen.