De prikkelbaarheid van perifere zenuwen na een acute stroke: een follow-up studie van 6 maanden met neurofysiologische en klinische tests

Een herseninfarct leidt vaak tot een verlies van motore functie. Een voor de
handliggende verklaring voor dit verlies is dat de spieren die werden
aangestuurd door het getroffen gedeelte van het centrale zenuwstelsel niet
langer vrijwillig kunnen worden geactiveerd. Een aantal recente studies
suggereert echter dat externe stimulatie van het perifere zenuwstelsel slechts
een beperkte respons kan opwekken in de getroffen spieren. Deze veranderingen
in de prikkelbaarhed lijken op te treden binnen 24 uur na het herseninfarct.
Deze verrassende bevinding suggereert dat de functie van het perifere
zenuwstelsel zelf wordt aangetast, vooral m.b.t. het vermogen om elektrische
signalen voort te geleiden.

- Bevestigen van bevindingen in eerdere studies m.b.t. het verlies van
functionerende motor units in de eerste dag na een acuut herseninfarct
- Bestuderen van de prikkelbaarheid van het perifere zenuwstelsel, om aan de
hand van de resultaten een meer gedetailleerde hypothese te kunnen formuleren
over de oorzaak van dit verlies (indien aanwezig)
- Beoordelen of het begin en de progressie van de elektrofysiologische
afwijkingen gerelateerd zijn aan de functionele uitkomst op 6 maanden, en of
deze daarom in potentie geschikt zijn als prognostische factoren.

In deze prospectieve studie zullen patienten met een acuut herseninfarct
gevolgd worden met neurofysiologische en klinische tests. Metingen vinden
plaats op 6 tijdstippen tussen het optreden van het infarct (binnen 24 uur) en
6 maanden later.

Alle metingen zijn niet-invasief. Er zijn geen risico's. De patienten hebben
zelf geen voordeel bij het meedoen aan deze studie.