Geintegreerde telemonitoring en telecare voor patienten met hartfalen: Een gerandomiseerde gecontrolleerde studie in de eerstelijn.

Hartfalen is een belangrijke oorzaak van ziekenhuisopname, met acuut hartfalen
als de primaire oorzaak van ziekenhuisopname bij ouderen in de Verenigde Staten
en Europa. Daarnaast is de kwaliteit van leven van patienten met hartfalen
minder in vergelijking met patienten met andere hart- en vaatziekten. Dit
impliceert dat vertragen van de achteruitgang van hartfalen door middel van
optimale behandeling en adequaat managen van de symptomen zou kunnen leiden tot
een verbeterde ziekte-gerelateerde kwaliteit van leven. Dit samengenomen
suggereert dat preventie van verergering van de symptomen van hartfalen het
risico op ziekenhuisopname zou kunnen verminderen.

Het verloop van hartfalen hangt samen met hemodynamische verandering die kunnen
leiden tot het vasthouden van vocht en veranderingen in de bloeddruk. Omdat
verergering van hartfalen kan leiden tot exacerbaties is het belangrijk om
veranderingen in bloeddruk en gewicht op tijd te signaleren. Het nauwgezet
volgen van de bloeddruk kan belangrijke informatie opleveren voor de
zorgverleners. Ook kan het medicatiegebruik verbeteren en kan het gebruikt
worden als een voorspeller van verergering van de conditie. Daarnaast is
dagelijks wegen en herkenning van plotselinge gewichtstoenames heel belangrijk
in het signaleren van verergering van het hartfalen.

Telemonitoring kan gebruikt worden om de klinische toestand van de patient te
bewaken door middel van gebruik van moderne communicatiemiddelen. Een systeem
met frequente monitoring kan vroege signalering van verergering van de conditie
bevorderen.
Telemonitoring voor patienten met hartfalen is een haalbare methode, omdat
acceptatie van patienten hoog is gebleken. In een meta-analyse is aangetoond
dat telemonitoring ziekenhuisopname en sterfte zou kunnen doen afnemen. De
effecten van telemonitoring op kwaliteit van leven zijn nog onduidelijk.
Sommige studies over telemonitoring hebben een significante verbetering van
ziekte-gerelateerd kwaliteit van leven gevonden, maar andere studies kunnen
geen effect op kwaliteit van leven aantonen. Er is maar weinig gerandomiseerd
onderzoek gedaan naar de effecten van telemonitoring op kwaliteit van leven in
patienten met hartfalen.

Het doel van deze studie is om de effecten van geintegreerde telemonitoring en
telecare op kwaliteit van leven en ziekehuisopname in patienten met hartfalen
in de eerstelijn te evalueren, in vergelijking met gebruikelijke zorg.

Primaire uitkomst:
Wat is het effect van geintegreerde telecare en telemonitoring versus
gebruikelijke zorg op kwaliteit van leven in eerstelijnspatienten met hartfalen?

Secundaire uitkomst:
Wat is het effect van geintegreerde telecare en telemonitoring versus
gebruikelijke zorg op ziekenhuisopname in eerstelijnspatienten met hartfalen?

Het onderzoek is een gerandomiseerde trial met randomisatie op niveau van de
patient. Meetmomenten zijn op baseline (voor de randomisatie), en na 3, 6 en 12
maanden. Eerstelijnspatienten met hartfalen (N=200) zullen worden benaderd
vanuit huisartsenpraktijken aangesloten bij de huisartsenorganisatie PoZoB.

De duratie van de interventie zal 12 maanden zijn. De integratie van telemonitoring en telecare zal uit verschillende elementen bestaan: Telemonitoring van symptomen van hartfalen Patienten in de interventiegroep zullen een weegschaal en bloeddrukmeter ontvangen. Ze worden getraind om dagelijks op een vast tijdstip hun bloeddruk en gewicht te meten. Deze data wordt automatisch doorgestuurd naar een case manager op een call centrum. Voor elke patient worden de individuele 'alarm-waardes' bepaald en opslagen in het systeem. Zodra de waardes buiten de voorafbepaalde grenswaardes komen zal de case manager actie ondernemen en de patient opbellen. In het geval van een levensbedreigende situatie zal er een ambulance gestuurd worden. Als er geen levensbedreigende situatie is, zal de case manager de patient nog een keer laten meten om fouten te elimineren. Als er dan nog steeds een alarm is, zal de case manager aan de hand van een protocol bepalen welke actie nodig is (bijv. bellen van de huisarts). Alle informatie wordt opgeslagen in het systeem en is toegankelijk voor de huisarts en de praktijkondersteuner. De praktijkondersteuner kan ook individueel per patient een overzicht bekijken, zodat de gegevens ook voor de chronische zorg voor hartfalen gebruikt kunnen worden. Case management Het tweede element van de interventie is de integratie van sociale en medische zorg. In tegenstelling tot de gebruikelijke zorggroep, kunnen patienten in de interventiegroep 24 uur per dag, 7 dagen per week contact opnemen met een case manager op een callcentrum (een huisartsenpost). Dit call centrum kan worden bereikt door middel van telefoon, en een persoonsalarm. De patienten kunnen hier terecht voor vragen over medische zaken en met vragen over sociale zorg (bijv. tafeltje-dek-je). Dus in plaats van een huisartsenpost die alleen gedurende de avonden, nachten en weekenden bereikbaar is, is deze 24 uur per dag 7 dagen per week bereikbaar voor medische en sociale zorgvragen. Het call centrum zal 3 diensten verlenen: 1. Ondersteunen in medische en sociale vragen/problemen 2. Regelen en helpen met sociale voorzieningen 3. Alarmen van het persoonsalarm behandelen Dit resulteert in 1 geintegreerd toegangspunt voor de patient voor medische en sociale ondersteuning. Daarnaast zal een beveiligd web-based systeem zorgen voor een gemakkelijke communicatie tussen zorgverleners en toegang tot een compleet overzicht van de patientengegevens. Dit systeem wisselt gegevens uit met het huisartsensysteem zodat deze ook altijd op de hoogte blijft.

De patienten zullen gevraagd worden 4 keer in 1 jaar tijd een vragenlijst in te
vullen. De belasting van het onderzoek is dus relatief klein.

Omdat de interventie bestaat uit een toevoeging aan de gebruikelijke zorg door
middel van extra ondersteuning voor de patient met behulp van moderne
communicatietechnieken, is het verwachte risico verwaarloosbaar.