EMDR versus TF-CBT na stabilisatie als behandelingen voor posttraumatische stress stoornis na type-II-trauma

Eerder onderzoek heeft laten zien dat eye movement desensitization and
reprocessing (EMDR) en trauma-focused cognitive-behavioural therapy (TF-CBT)
effectieve behandelingen zijn voor posttraumatische stressstoornis (PTSS) die
na eenmalige trauma's ontwikkeld. De twee behandelingen zijn voor deze groep
van clienten bovendien effectiever gebleken dan 'angstmanagement' of pure
'stabilizatie'-behandelingen. Er is echter veel minder bekend over de
effectiviteit van behandelingen voor PTSS in slachtoffers van langdurige of
chronische interpersoonlijke trauma's in de jeugd (b.v. seksueel of fysiek
misbruik). Uit recent onderzoek blijkt dat een combinatie van stabilisatie en
TF-CBT in deze populatie effectief is. EMDR wordt in de klinische praktijk ook
vaak voor slachtoffers van chronische interpersoonlike trauma's aangeboden,
maar er is tot nu toe nauwelijks evidentie voor de effectiviteit van deze
behandeling. In deze studie wordt daarom de effectiviteit van twee
behandelingen voor PTSS na chronische interpersoonlijke trauma's in de jeugd
onderzocht, namelijk (1) stabilisatie + TF-CBT en (2) stabilisatie + EMDR. Voor
dit doel wordt een 'randomized controlled trial' (RCT) in een klinische setting
uitgevoerd.

(1) Het wordt onderzocht of the effectiviteit van stabilisatie + TF-CBT voor de
behandeling van PTSS symptomen in slachtoffers van chronische interpersoonljke
trauma's in de jeugd in een gewone klinische setting in Nedeland gerepliceerd
kan worden.
(2) Het wordt onderzocht of de effectiviteit van stabilisatie + EMDR in deze
groep verschilt van de effectiviteit van stabilization + TF-CBT.

Het design van de studie is een 'randomized clinical trial'. Patienten worden
at random een van twee behandelingen toegewezen: (1) stabilisatie + TF-CBT en
(2) stabilisatie + EMDR.
Afhankelijke variabelen worden voor de behandeling, na de eerste fase van de
behandeling, na de behandeling, 3 en 12 maanden na de behandeling gemeten.

Beide condities bestaan uit twee fases. In beide condities bestaat de eerste fase uit 8 sessies of stabilisatiebehandeling volgens het STAIR protocol (Cloitre, Cohen, & Koenen, 2006). In de tweede fase krijgen de proefpersonen afhankeljk van de behandelconditie (1) 16 sessions of TF-CBT, wat imaginaire exposure m.b.t. de traumatische gebeurtenissen inhoudt (volgens het MPE protocol van Cloitre et al., 2006) of (2) 16 sessie of EMDR (Shapiro, 1995).

In beide condities krijgen deelnemers een bona fide-behandeling voor PTSS. De
inhoud, intensiteit en duur van de behandeling is vergelijkbaar met de gewone
klinische behandeling van deze groep binnen PsyQ Zaandam. Om de effecten van de
behandelingen te onderzoeken, zullen deelnemers een aantal vragenlijsten
invullen en deelnemen aan klinische interviews, voor de behandeling, na de
eerste fase van de behandeling, na de behandeling, 3 en 12 maanden na afloopvan
de behandeling.
Het nut van deelname aan deze studie bestaat voor de patienten in het feit dat
zij een bona-fide behandeling voor hun klachten krijgen en dat deze behandeling
door ervaren therapeuten gegeven wordt die binnen de studie extra-supervisie
ontvangen.
Op een algemeen niveau onderzoekt deze studie een klinsch heel relevante
vraagstelling die tot nu toe nog niet voldoende is onderzocht. De studie heeft
daarom potentiaal om een belangrijke bijdrage te leveren aan de kennis m.b.t.
behandeling van PTSS na type-II trauma's.