Diagnostiek met perfusie CT naar de uitgebreidheid van merginvasie in de mandibula door plaveiselcelcarcinoom - een pilotstudie

Het plaveiselcelcarcinoom (PCC) is het meest voorkomende type van de maligne
mondholte tumor met ongeveer 800 nieuwe gevallen per jaar in Nederland.
Behandeling van PCC grenzend of gefixeerd aan de onderkaak bestaat uit (ruime)
chirurgische verwijdering in continuïteit met het aangedane bot. Continuïteit
van de mandibula kan intact blijven (marginale resectie) of verbroken worden
(segmentale resectie). Een marginale resectie volstaat meestal als er geen, of
beperkte, merginvasie is door tumor. Door continuiteitsverlies van de mandibula
kunnen functionele, esthetische en sociale problemen ontstaan, wanneer de
continuïteit niet hersteld wordt. Directe mandibulareconstructie, meestal in de
vorm van een vrij gevasculariseerde botlap, heeft de voorkeur. Een dergelijke
operatie is zeer uitgebreid met 2 simultaan werkende teams en gaat gepaard met
lange hospitalisatie.
Bij een groot deel van de gereseceerde mandibula*s (35-78%) blijkt bij
histologisch onderzoek dat er geen sprake was van mandibula invasie. Dit
onderstreept het gebrek aan betrouwbare preoperatieve beeldvorming. Er bestaan
diverse beeldvormende technieken waarmee tumorinvasie van de mandibula kan
worden vastgesteld. Tot nu wordt vaak gebruik gemaakt van een combinatie van
beeldvormende technieken om zo goed mogelijk te voorspellen of er sprake is van
botinvasie. Daarnaast is het moeilijk om uitgebreidheid van merginvasie in de
mandibula inzichtelijk te maken. Perfusie CT kan mogelijk de uitgebreidheid van
merginvasie in de mandibula door tumor aantonen. Perfusie CT is in het verleden
toegepast voor het maken van onderscheid tussen benigne en maligne tumoren in
het hoofd-hals gebied, het voorspellen en beoordelen van de respons op
chemotherapie en het kwantificeren van de neoplastische microcirculatie.

Het aantonen van de uitgebreidheid van merginvasie in de mandibula door PCC. Is
met perfusie CT de uitgebreidheid van merginvasie in de mandibula door PCC vast
te stellen? Dit kan onnodige mandibularesectie voorkomen.

Het betreft een observationele studie.

De belasting die deelnemers aan het onderzoek ondergaan is verwaarloosbaar. De
extra scan wordt gemaakt tijdens de conventionele hoofd-hals scan en vindt
plaats tijdens een klinische opname. De risico*s van deelname aan de studie
zijn mogelijk de extra toediening van een bolus cotrastvloeistof en een iets
langere scanningstijd, waardoor hogere stralingsbelasting. Echter, de hogere
stralingsbelasting is verwaarloosbaar ten opzichte van de stralingsbelasting
bij de postoperatieve radiotherapie, waarvoor vrijwel alle patiënten met
merginvasie in aanmerking komen.