ONTWIKKELING VAN EEN ERNSTSCORE VOOR COMPLEX REGIONAAL PIJNSYNDROOM

Het onderzoeksvoorstel betreft een internationale multi-center study dat tot
doel heeft een CRPS severity score te ontwikkelen welke gebruikt kan worden als
een klinisch instrument om ziekteprogressie te monitoren. De afdeling
neurologie van het LUMC is een van de 14 instituten uit 8 landen die aan dit
onderzoek deelneemt. Een recent artikel over de pilot van deze ernstscore geeft
aan dat er behoefte is aan een ernstmaat als aanvulling op de dichotome
diagnose. Deze score moet eenvoudig en praktisch zijn, en dient in elke setting
eenvoudig als 'bedside' techniek te kunnen worden afgenomen. We hebben voor een
pragmatische opzet gekozen, in die zin dat de in de score opgenomen variabelen
dezelfde tekens en symptomen bevat als die welke nodig zijn voor het stellen
van de diagnose. Elk item krijgt een score (code 0 = afwezig, 1 = aanwezig)
welke vervolgens worden opgeteld om de CSS te krijgen (range 0-16).
Voorlopige validatiemethoden die in de pilot/haalbaarheidsstudie werden
gebruikt lieten associaties zien met pijnintensiteit, emotionele distress,
verminderd functioneren, maten uit objectief sensibiliteitsonderzoek en de
Rand-36 Health Survey.
Op basis van een post-hoc analyse op de data die voor het ontwikkeln van de
diagnostische criteria zijn gebruikt, alsmede op basis van die van een
prospectieve haalbaarheidsstudie bij 10 patiënten, werd een enigszins
gewijzigde formulering van de CSS checklist voorgesteld, welke gebaseerd is op
een gebelanceerde benadering: een ja/nee van 2 tekens en 2 symptomen voor elk
van de 4 CRPS factoren, gezamelijk goed voor een totaalscore van 16 (hogere
score, ernstiger CRPS).

Het primaire doel van de studie is om na te gaan of de CRPS severity score kan
worden gebruikt als een eenvoudig klinisch instrument om veranderingen in het
ziektebeeld in de tijd te kunnen monitoren. Betrouwbaarheid en responsiviteit
van de CSS zullen worden bepaald.

Deze studie maakt gebruik van elementen van zowel een prospectief
correlationeel design als van een case comparison design.

Het risico is, zoals boven beschreven, nihil en de belasting geldt eigenlijk
alleen het investeren van tijd.
Het onderzoek betreft 2 onderzoeksmomenten van 75 minuten per keer voor acute
patiënten of patiënten die een andere behandeling gaan starten (baseline, 12
weken), en 3 onderzoeksmomenten voor stabiele patiënten (baseline, 2 wkn, 12
weken).