MRI onderzoek naar het effect van dynamische geïsoleerde lumbale extensor weerstandstraining op oppervlakte en vetinfiltratie van de multifidusspier bij patiënten met aspecifieke lagerugpijn - een pilotstudy.

Aspecifieke lagerugpijn is een veelvoorkomende klacht; 60 tot 80 procent van de
Westerse bevolking zal hiervan een episode doormaken gedurende het leven. De
lumbale multifidusspier blijkt een rol te spelen in aspecifieke lagerugpijn.
Bij 80 procent van de mensen met aspecifieke lage rugklachten wordt
multifidusatrofie gezien. Recentelijk is gebleken dat lagerugpijn het meest
effectief behandeld kan worden middels reactivatie en versterking van de
kleinere spieren van de rug om lange termijn stabilisatie van de wervelkolom te
verbeteren. OriGene ontwikkelde een geïsoleerde lagerugtraining met positieve
klinische resultaten bij patiënten met aspecifieke lagerugpijn. Om het effect
van deze therapie te kunnen doorgronden, is het relevant om te onderzoeken wat
de invloed van deze therapie op de toestand van de multifidusspier is.

Dit prospectief onderzoek beoogt een antwoord te geven op de volgende
hoofdvraag: *Leidt geïsoleerde dynamische weerstandstraining van lumbale
extensorspieren tot een vermindering van multifidusatrofie en wordt derhalve
een toename van multifidusoppervlakte en vermindering van multifidusvervetting
gezien?*
Secundaire vraagstelling: *Zijn er aanwijzingen voor een relatie tussen
vermindering in multifidusatrofie en zelfervaren functionele rugklachten?*
Het gaat om een pilotstudy, als uit dit kleinschalig onderzoek een mogelijk
positief resultaat komt, zal het worden uitgebreid naar een volwaardige studie
met een grotere populatie. Derhalve is gekozen voor een steekproefgrootte van
20 proefpersonen.

De patiënten worden aan het begin van het onderzoek gescand middels MRI
(basismeting), waarbij oppervlakten en vetpercentages van de multifidusspier
worden gemeten. Dit gebeurt in het axiale vlak op drie niveaus, ter plaatse van
de disci L3-L4, L4-L5 en L5-S1. Bij deze 20 minuten durende scan zullen zij
tevens een gevalideerde vragenlijsten over het niveau van functionele (ADL-)
beperkingen door de lagerugpijn invullen. Na deze scan zullen de patiënten
gedurende tien weken één maal per week een geïsoleerde dynamische
weerstandstraining ondergaan, waarbij onder andere de lumbale extensorspieren
worden getraind. Ze zullen geen andere therapie ondergaan. Na deze tien weken
wordt het interval van training afhankelijk van de behoefte aangepast.

Dertien respectievelijk zesentwintig weken na de basismeting wordt een tweede
respectievelijk derde MRI scan vervaardigd, waarbij wederom op dezelfde niveaus
oppervlakten en vetpercentages van de multifidusspier worden gemeten. Wederom
worden gevalideerde vragenlijsten over lagerugpijn ingevuld.

Op basis van dit onderzoek zal het effect worden bepaald van de geïsoleerde
dynamische weerstandstherapie op het oppervlakte en vervetting van de
multifidusspier. Tevens zal middels de vragenlijsten worden vergeleken met de
ernst van de aspecifieke lagerugpijn klachten.
Het gaat om een pilotstudy. Als controle wordt voor 5 van de 20 patiënten een
extra meetmoment ingelast waarbij middels MRI oppervlakte en vetpercentages van
de multifidusspier worden gemeten. Dit zal 4 weken voor de basismeting
plaatsvinden. De patiënten ondergaan dan nog geen therapie.

De deelnemers zullen gedurende tien weken één maal per week een geïsoleerde dynamische weerstandstraining ondergaan, waarbij onder andere de lumbale extensorspieren worden getraind. Ze zullen geen andere therapie gericht op de rugspieren ondergaan en krijgen geen restricties opgelegd voor medicatie. Na deze tien weken wordt het interval van training afhankelijk van de behoefte aangepast. Behoudens de MRI-scans verandert er voor hen niets aan de behandeling die zij anders ook zouden krijgen.

Patiënten ondergaan een dynamische geïsoleerde lumbale extensor
weerstandstraining en een drie- of viertal MRI-scans. De training zal
plaatsvinden onder directe begeleiding van een fysiotherapeut. De MRI-scans
brengen geen stralenbelasting met zich mee en er zal geen contrast worden
toegediend. Voordat een proefpersoon wordt geïncludeerd wordt gevraagd of
hij/zij last van claustrofobie heeft en of hij/zij metaal (bijvoorbeeld
pacemaker of metaalsplinter in het oog) in het lichaam heeft.