De volgende stap in het begrijpen van balans- en valmechanismen

Vallen is een omvangrijk gezondheidsprobleem bij ouderen. Een beperking in de
balanshandhaving is de belangrijkste risicofactor voor vallen. Het is daarom
vanzelfsprekend dat bij mensen met een CVA of de ziekte van Parkinson, bij wie
het evenwicht verstoord is, vallen een vaak voorkomend probleem is. Voor het
ontwikkelen van therapieën en interventies voor valpreventie is inzicht in de
complexe regulatie van balanshandhaving en onderliggende (patho-)fysiologische
mechanismen van essentieel belang. Bij onderzoek naar balans wordt veel gebruik
gemaakt van dynamische posturografie om reacties op balanspertrubaties te
bestuderen. Deze studies richten zich voornamelijk op zogenaamde "feet-in-place
responses". In het dagelijks leven zijn echter de stapreacties van cruciaal
belang voor een succesvolle balanshandhaving na een pertrubatie. Met de Radboud
Falls Simulator (RFS) kunnen we balanshandhaving bestruderen voor wat betreft
feet-in-place responses en stapreacties. Verder kan iemand op de grens van zijn
balansmogelijkheden gebracht worden. Op basis van deze metingen verwachten we
meer inzicht te krijgen in mechanismen van balanshandhaving en zal een
verspelling gedaan kunnen worden van iemnands valrisico in het dagelijks leven.

Het primaire doel van het onderzoek is het voorspellen van vallen in het
dagelijks leven. Daarnaast zullen leeftijds- en ziektegerelateerde beperkingen
worden geïdentificeerd die bijdragen aan een verminderde balanshandhaving en
een verhoogd valrisico in het dagelijks leven.

Prospectieve cohortstudie

Tijdens de intake krijgen deelnemers een lichamelijk onderzoek en een
proefmeting op de Radboud Falls Simulator (RFS). Het volgende bezoek bestaat
uit de balansmeting waarbij deelnemers blootgesteld worden aan plotselinge
translaties van de ondergrond. Het risico van deelname is gering, omdat tijdens
de meting op de RFS een veiligheidsharnas wordt gedragen. Bovendien is er een
reling om het platform heen gemonteerd. Na de meting volgt een follow-up van
een jaar waarbij de valincidentie wordt gemeten in de groepen ouderen en
patiënten. Verder worden valangst en activiteitenniveau (gemeten door kastjes
die op het lichaam worden gedragen) elke drie maanden gemeten tijdens de
follow-up. Een mogelijk voordeel voor de deelnemers kan zijn dat der
behandelabare balansbeperkingen worden gevonden. In dat geval wordt de
deelnemer verder verwezen voor behandeling.