Onderzoek naar het substraat voor atriumfibrilleren met tissue velocity imaging van de fibrillerende wand van de atria

Atriumfibrilleren of boezemfibrilleren is de meest voorkomende ritmestoornis en
kan klachten geven zoals hartkloppingen, pijn op de borst, kortademigheid en
duizeligheid. Vaak wordt door de cardioloog herstel van het normale sinusritme
geadviseerd, de zogenaamde cardioversie. Cardioversie gebeurt met een injectie
van een medicament of met een elektroshock onder narcose. Welke van deze 2
vormen van cardioversie wordt toegepast hangt af van de mate van verlittekening
(fibrose) van de linker en de rechter hartboezems. Dat is namelijk de plaats in
het hart waar het boezemfibrilleren (het woord zegt het al) zit. Het in beeld
brengen van de mate van verlittekening van de boezems gebeurt met behulp van
een echo van het hart (echocardiografie). De beperking van het standaard
echocardiogram is dat het slechts een indirect beeld van de verlittekening
geeft. Met Tissue Velocity Imaging (een nieuwe echocardiografische techniek)
kan daarentegen heel precies de verlittekening van
de boezems in beeld gebracht worden. Bovendien geeft het een direct beeld van
de prikkelbaarheid (refractaire periode) en de samentrekkingskracht
(pompkracht, contractiliteit) van de boezems. Het voorgestelde onderzoek wil
bewijzen dat de cardioloog met de nieuwe echo-techniek het succes van de ene of
de andere ritmebehandeling kan voorspellen. Dat geldt uiteindelijk niet alleen
voor cardioversie maar ook voor andere vormen van behandeling zoals
katheterablatie en hartfrequentie controle. Wat heeft de patient daar aan?
Doordat meteen vanaf het begin de juiste ritmebehandeling gekozen kan worden
kunnen onnodige cardioversies en katheterablaties vermeden worden en daarmee de
kwaliteit van leven bevorderd worden. Het onderzoek is in 3 jaar af te ronden.
De eerste klinisch toepasbare resultaten worden al na 2 jaar verwacht. Het gaat
daarbij om de voorspelling van de directe uitkomst van een cardioversie met de
nieuwe echo-techniek.

Primair studiedoel:
aantonen dat TVI van de atriale wand tijdens AF mogelijk gebruikt kan worden om
lange-termijn progressie naar (of recidief van) persisterend AF te voorspellen
bij patiënten met paroxysmaal of persisterend AF die ritmecontrole krijgen

Secundaire studiedoelen:
(a) bij patiënten met paroxysmaal AF aantonen dat acute farmacologische
cardioversie voorpsled kan worden door atriale TVI vóór starten van medicatie
(b) bij patiënten met persisterend AF die met amiodarone starten, aantonen dat
TVI electrofarmacologische en contractiliteits-effecten kan laten zien
(c) aantonen dat tijds-afhankelijke veranderingen van de atriale TVI parameters
gebruikt kunnen worden om de lange-termijn uitkomst met amiodarone kan
voorspellen

Dit is een multicenter observationele studie om de waarde van
echocardiografische tissue velocity imaging (TVI) te beoordelen bij het
voorspellen van korte- en langetermijn arrhythmie uitkomst bij patiënten met AF
die ritmecontrole krijgen. Na het verkrijgen van informed consent, krijgen
patiënten een volledige trans-thoracale echocardiografie terwijl ze
atriumfibrilleren hebben, waaronder opnames voor de nieuwe atriale TVI
parameters. Alle baseline-karakteristieken en echocardiografische metingen
worden genoteerd in een case record form, inclusief demografische
karakteristieken, medische voorgeschiedenis, gebruik van anti-arrhythmica,
eerdere ritmecontrole, gegevens van electrocardiogram en echocardiogram. Na het
baseline echocardiogram, zal farmacologisch of elektrische cardioversie
verricht worden. Na cardioversie, zullen patiënten gevolgd worden op de poli na
1 maand en erna op reguliere basis voor minstens 1 jaar. Gedurende de follow-up
zullen zowel het ritme als MACCE worden genoteerd. Als AF continue voor meer
dan 48 uur aanwezig is (gedocumenteerd middels Holter), dan is de eerste
uitkomstmaat bereikt. Bij patiënten met paroxysmaal AF die farmacologische
cardioversie middels flecainide of ibutilide krijgen, wordt het ritme continue
gemonitored voor minstens 1-4 uur na het stoppen van het infuus. Het tijdstip
waarop conversie naar sinusritme (meer dan 1 minuut) wordt bereikt, zal worden
genoteerd. Als conversie naar sinusritme optreedt binnen 60 minuten na het
starten van het infuus, zal 1 van de secundaire eindpunten (2a) bereikt worden.
Bij patiënten met persisterend AF die opgeladen worden met amiodarone, zal
wekelijks een follow-up echocardiogram gemaakt worden gedurende 4 weken en
vervolgens, indien van toepassing, op de dag van elektrische cardioversie
(secundair eindpunt 2b). Na cardioversie, worden alle patiënten gevolgd zoals
hierboven vermeld. Recidief van persisterend AF tijdens behandeling met
amiodarone (secundair eindpunt 2c) zal worden genoteerd.

Patiënten met paroxysmaal AF krijgen alleen een echocardiografie voor
behandeling. Patiënten moeten niet komen voor een extra visite. Bij patiënten
met persisterend AF die opgeladen worden met amiodarone, krijgen voor het
starten van amiodarone een echocardiografie. Vervolgens krijgen ze een reeks
wekelijkse follow-up echocardiogrammen na het starten van amiodarone en op de
dag voor cardioversie. Er is geen risico verbonden aan een echocardiografie.
Indien de hartslag te hoog is, zal bij sommige patiënten geprobeerd worden deze
te verlagen middels sinus carotismassage of een lage dosering betablocker
(metoprolol) of calciumantagonist (verapamil) toe te dienen. Op deze manier,
kan een hartslag van < 80 slagen per minuut verkregen worden om optimale
echoplaatjes te verkrijgen. Sinus carotis massage of intraveneus toediening van
metoprolol of verapamil worden vaak toegepast bij patiënten met
supraventriculaire hartritmestoornissen. Infusie van deze medicijnen bij
patiënten met een hoge hartslag kan gunstige effecten hebben met betrekking tot
het verlagen van de hartslag. Indien dit wordt toegepast volgens protocol, is
infusie van deze hartslagverlagende medicatie niet gerelateerd met significante
bijwerkingen.