Brein activatie patronen geassocieerd met het proeven van calorieen onafhankelijke van zoetheid.

Mensen prefereren en selecteren gemakkelijk koolhydraatrijk voedsel omdat ze
een aangeboren voorkeur hebben voor zoete smaak. Echter, recente studies laten
zien dat een niet met smaak gerelateerde factor, het calorische gehalte,
mogelijk ook een rol speelt in het vormen van de voorkeur voor dit voedsel. Het
proeven van zoetstoffen met en zonder voedingswaarde zorgt voor een
verschillende activatie in de hersenen. Daarnaast zorgt orale blootstelling aan
een koolhydraat oplossing tijdens een sportoefening ervoor dat de
sportprestatie verbetert, terwijl orale blootstelling aan een artificiële
zoetstof dit effect niet laat zien. Deze bevindingen suggereren het bestaan van
een koolhydraat receptor in de mond die reageert op koolhydraat in plaats van
op zoetheid. Echter, het is nog niet bekend of deze receptor reageert op alle
koolhydraten of alleen op specifieke vormen en of de waarneming van calorieën
(koolhydraten) ook plaatsvindt in de afwezigheid van zoete smaak.

Het primaire doel van deze studie is om te onderzoeken of orale blootstelling
aan calorische en niet-calorische stimuli zorgt voor verschillende activatie in
de hersenen onafhankelijk van zoetheid. Deze kennis helpt ons om de rol die het
waarnemen van calorieen heeft binnen het vormen van voedselvoorkeuren en
voedselselectie beter te begrijpen.

Het eerste secudaire doel is om het effect van honger op smaakactivatie in
reactie op calorische en niet-calorische stimuli te achterhalen, oftewel om
vast te stellen of er een interactie bestaat tussen honger en het
energiegehalte van de stimulus.

Het tweede secundaire doel is om vast te stelling in hoeverre persoonskenmerken
zoals gevoeligheid voor beloning en impulsiviteit correleren met
hersenactivatie veroorzaakt door het proeven van calorische en niet-calorische
stimuli.

De studie heeft een gerandomiseerd crossover design (binnenpersoons design)
waarin deelnemers een gefixeerde hoeveelheid van zes stimuli proeven terwijl ze
worden gescand op twee gelegenheden: wanneer ze honger zijn en wanneer ze
verzadigd zijn. De stimuli zijn onderverdeeld in (i) drie zoete calorische
voedselstimuli (oplossingen van glucose, fructose en maltodextrin + sucralose),
(ii) een niet-zoete calorische voedselstimulus (oplossing van maltodextrin),
(iii) een zoete niet-calorische voedselstimulus (oplossing van sucralose) en
(iv) een niet-zoete niet calorische voedselstimulus die wordt waargenomen als
neutraal (controle stimulus: water). De volgorde waarin deelnemers worden
blootgesteld aan de stimuli is gerandomiseerd en gecounterbalanseerd. Tijdens
een sensorische test worden de voedselstimuli beoordeeld en worden individuele
smaakdrempelwaardes vastgesteld.

Er zijn twee interventies: -Honger en verzadiging; 1 scan ondergaan de proefpersonen verzadigd (een maaltijd wordt door de onderzoekers aangeboden aan de proefpersonen) en 1 scan ondergaan de proefpersonen hongerig. -Blootstelling aan verschillende suikers en zoetstoffen; tijdens de twee scans worden verschillende suikers en zoetstoffen gerandomiseerd aangeboden.

De studie bestaat uit een intake sessie (ongeveer 45 min), een trainingssessie
(ongeveer 30 min), een sensorische test (ongeveer 45 min) en het daadwerkelijke
experiment (honger scansessie: ongeveer 60 min; verzadigde scansessie: ongeveer
90 min) op veschillende dagen. Deelnemers bezoeken het sensorisch laboratorium
eenmaal om de sensorische test te maken. Omwille van het fMRI experiment
bezoeken deelnemers de MRI gelegenheid van Ziekenhuis Gelderse Vallei (Ede)
tweemaal. Tijdens de fMRI krijgen deelnemers de stimuli te proeven en waarderen
ze de stimuli op aangemaakheid (liking), begeerlijkheid (wanting) en zoetheid.
De studie is niet-therapeutisch voor de deelnemers. Het risico voor deelname
aan dit onderzoek is verwaarloosbaar.