Ontrafelen van brein mechanismes betrokken bij cognitieve problemen bij borstkankerpatiënten tijdens adjuvante endocriene therapie

Adjuvante hormonale therapie met tamoxifen of aromatase-remmers biedt vrouwen
met hormoongevoelige borstkanker overlevingswinst, maar gaat ook gepaard met
bijwerkingen. Eén van deze bijwerkingen is verminderd cognitief functioneren,
dat zich uit in bijvoorbeeld concentratie en geheugen problemen. Deze
bijwerkingen verminderen de kwaliteit van leven van de vrouwen. Bovendien
leiden ze tot verminderde therapietrouw waardoor de effectiviteit van de
behandeling vermindert.
In het brein zijn veel receptoren voor vrouwelijk hormoon aanwezig en de
hypothese is dat hormonale therapie daarom leidt tot veranderingen in de
structuur van de hersenen. Daarnaast is voor de werking van het brein een goede
samenwerking (*netwerken*) tussen de verschillende delen van de hersenen van
belang. De bijwerkingen van hormonale therapie kunnen ook ontstaan door
verstoringen in de dynamiek van deze samenwerking. Er zijn echter nog geen
studies verricht naar de werking van adjuvante hormonale therapie op de
hersenstructuur of de dynamiek van de netwerken in het brein.

Primaire doel: Leidt langdurige adjuvante endocriene behandeling voor
borstkanker tot structurele veranderingen in het brein, en tot functionele
veranderingen in de netwerken van hersengebieden, en correleren deze
veranderingen met de cognitieve verstoringen die geinduceerd worden door de
behandeling? Secundair doel: Voorspellen structurele en dynamische
eigenschappen van netwerken van hersengebieden, gemeten voorafgaand aan de
adjuvante behandeling, het optreden van cognitieve verstoring als gevolg van de
behandeling?

Observationele, longitudinale studie.

Het experimentele protocol zal bestaan uit neuropsychologische tests, een
MEG-meting, en een (f)MRI-meting. De totale duur is ongeveer 3,5 uur.
De deelnemers zullen tweemaal gemeten worden met een tussenliggend interval van
ongeveer 6 maanden. Gegeven de uitgebreide exclusiecriteria en screening
procedure, alsmede continue observatie van de deelnemers, verwachten wij geen
nadelige effecten. MEG en MRI metingen brengen geen risico's met zich mee, mits
juiste voorzorgsmaatregelen in acht worden genomen. Het lawaai en de relatief
nauwe ruimte in de MRI-scanner kunnen als vervelend worden ervaren door sommige
proefpersonen. MEG metingen zijn geruisloos en vinden plaats in een minder
kleine ruimte. Hierdoor is het nog minder waarschijnlijk dat deze als vervelend
worden ervaren.