In vivo respons evaluatie van colorectale lever metastasen gedurende sytemische therapie met optische spectroscopie: een pilot studie

Klinisch probleem:
Het colorectale carcinoom is een belangrijk gezondheidsprobleem met meer dan
12.000 nieuw patiënten per jaar in Nederland (Nederland Kankerregistratie -
www.ikc.nl). Ongeveer 20% van de patiënten heeft levermetastasen bij initiële
diagnose en uiteindelijk zullen 50-60% van de patiënten levermetastasen
ontwikkelen. Slechts 20% van de patiënten met synchrone of metachrone
colorectale levermetastasen is geschikt voor chirurgische resectie. In het
beste geval hebben deze patiënten een vijf-jaars overlevingskans van 30-40%. De
overige patiënten ondergaan systemische therapie gericht op het stabiliseren of
verminderen van gemetastaseerde ziekte. Van een systemische behandeling is de
totale respons tussen 20 en 50%, de mediane overleving is 12 tot 20 maanden en
vijf-jaars overleving is 2-5%. Wanneer progressie van de ziekte wordt
geconstateerd tijdens eerste lijn systemische therapie wordt een verandering
naar een tweede lijns regime aanbevolen. De respons op tweede lijn systemische
therapie is ongeveer 4 tot 28%.
De respons op systemische therapie wordt gewoonlijk beoordeeld na 2-3 maanden
op een CT-scan met behulp van gestandaardiseerde RECIST criteria. Echter, de
respons bij patiënten die nieuwe geneesmiddelen, zoals bevacizumab, gebruiken
is niet goed te meten met de RECIST criteria omdat ze directe intrinsieke
cytotoxische activiteit missen. Reductie van de tumoromvang is niet sterk
gecorreleerd aan de respons op bevacizumab-bevattende regimes. De combinatie
van de tumor grootte en dichtheid is misschien een beter voorspeller. Andere
modaliteiten om de respons op systemische therapie te beoordelen worden
onderzocht.
Samengevat is de respons monitoring van patiënten die een systemische therapie
voor colorectale levermetastasen ontvangen, zeker in het tijdperk van nieuwe
doelgerichte medicijnen, lastig en is de ontwikkeling van nieuwe
controle-instrumenten nodig.

Het doel van deze pilot is het onderzoeken of percutane optische spectroscopie
kan dienen als een nieuw middel voor tumorrespons evaluatie bij patienten met
inoperabele leveruitzaaiingen die eerste systemische therapie ontvangen.

De studie is opgezet als een observationele pilotstudie.

Patiënten die in aanmerking komen voor opname in deze studie zijn opgenomen
patiënten naar Nederland Kanker Instituut (NKI-AvL) voor eerste lijns
systemische therapie van inoperabele colorectale levermetastasen.

In deze pilot onderzoeken we of optische spectroscopie kan worden gebruikt voor
respons evaluatie van systemische therapie . Daartoe worden optische
spectroscopie resultaten vergeleken met standaard pre-en post-systemische
therapie CT beeldvorming en histopathologische analyse van de weefselmonsters .

procedures
CT is de gouden standaard voor respons evaluatie bij patiënten met
leveruitzaaiingen ondergaan systemische therapie. Voorafgaand aan de
behandeling wordt CT-beeldvorming uitgevoerd om de grootte en vorm van de
leverlaesies bepalen. Na ongeveer drie maanden volgt een volgende CT-scan om de
reactie op de behandeling te bepalen.
In deze studie worden optische metingen gecombineert met een weefselbiopsie van
de levermetastase uitgevoerd met hetzelfde interval als de CT-scans, dus vóór
systemische behandeling en na drie maanden. De verwachte totale tijd voor de
gehele procedure zal ongeveer 10 minuten (tweemaal).

Gebaseerd op de omvang van de geplande ingreep (optische spectroscopie en
biopsie) en ervaringen met het optische spectroscopie systeem in vivo en ex
vivo, zijn de risico's vergelijkbaar met die van een gewone leverbiopsie.
Bloeding wordt algemeen beschouwd als de belangrijkste complicatie na percutane
leverbiopsie. In de literatuur wordt een bloedingspercentage beschreven tussen
0,06 en 1,7%. De resultaten van een multivariate analyse door Terjung et al..
impliceren dat het bloedngsrisico na een percutane leverbiopsie effectief kan
worden verminderd door zorgvuldige selectie van patiënten en door het vermijden
van potentieel gevaarlijke co-therapie. Daarom worden patiënten met een hoger
risico op bloedingen uitgesloten voor deze studie.
In de toekomst kunnen patiënten baat hebben bij een betere respons monitoring
systeem, dat kan leiden tot een geoptimaliseerd en indien nodig aangepast
therapeutisch regime.