In vivo analyse van de tibia rotatie na anatomische ten opzichte van de trans-tibiale voorste kruisband reconstructie

Na het scheuren van de voorste kruisband (VKB) is de initiele behandeling
conservatief. Wanneer er sprake is van persisterende instabiliteitsklachten na
conservatieve behandeling wordt operatieve reconstructie van de VKB aangeraden.
Er worden tegenwoordig een aantal verschillende ACL-reconstructie technieken
gebruikt. De meest gebruikte is de transtibiale reconstructie. Bij deze
operatietechniek hangt de orientatie van de femorale tunnel af van die van de
tibiale tunnel, omdat de femorale tunnel door de tibiale tunnel heen geboord
wordt. Op deze manier wordt een niet-anatomische reconstructie van de VKB
gemaakt, omdat de VKB-graft niet exact hetzelfde is georiënteerd als de
oorspronkelijke VKB (E.F.P.A. Fievez, 2011). De Anatomische reconstructie
probeert de rotatoire stabiliteit beter te herstellen door middle van een extra
anteromediale arthroscopie portal, waardoor de femorale tunnel onafhankelijk
kan worden geboord en dus meer lateral en diagonal georiënteerd kan worden en
dus de anatomie beter herstellen.

In 30° flexie zijn zowel de Anatomische als de transtibiale reconstructie
techniek niet in staat om anterotranslatie te herstellen zoals deze is in een
gezonde knie, maar zijn beide een significante verbetering ten opzichte van een
VKB deficiënte knie. In volledige extensie is de anteroposterieure stabiliteit
ook significant verbeterd door beide technieken, maar enkel de anatomische
reconstructie lijkt in staat dit even goed te doen als de originele VKB. (Sim,
2011 )
In theorie, zou de anatomische reconstructie beter kunnen zijn dan de
transtibiale reconstructie techniek, echter klinisch zijn de resultaten van
zowel de transtibiale als de anatomische reconstructie erg goed en niet
significant verschillend ten aanzien van stabiliteit en patiënttevredenheid.
(Alentorn-Geli, 2010)

Experimenten met betrekking tot rotatoire stabiliteit na een VKB-reconstructie
zijn niet uitgevoerd in vivo of werden uitgevoerd in statische omstandigheden.
Hoewel statische rotatoire stabiliteitstesten op dit moment nog de standaard
zijn, hebben verschillende studies aangetoond dat deze statische testen vaak
niet correleren met de functionele uitkomst na VKB reconstructies. Door middel
van het in vivo testen van dynamische gewichtdragende knieën verwachten we een
beter beeld te krijgen van de daadwerkelijke rotatoire *pivot* krachten in de
knie.

Theoretisch zou de anatomische reconstructie betere resultaten geven in
rotatie-stabiliteit als gevolg van een meer anatomische plaatsing van de
ACL-graft. Hoewel het moeilijk is om testen te correleren aan de functionele
uitkomst, is in de huidige literatuur tot geen significant verschil aangetoond
tussen beide chirurgische technieken. Dit wordt wel echter beweerd maar niet
onderbouwd (Noyes , 1980)

Door middel van in vivo kinematische 3D-gangbeeldanalyse, willen we statistisch
en klinisch significante verschillen meten in tibiale rotatie wanneer proef
personen verschillende motorische taken uitvoeren.

Prospectieve non-randomised pilot studie

Alle deelnemende proefpersonen hebben drie keer contact.

De eerste keer worden zij telefonsich geinformeerd over het onderzoek. De
informatie wordt opgestuurd. (+/- 15 minuten)
De tweede keer wordt gevraagd deel te nemen en een informed consent wordt
ondertekend (+/- 15 minuten)
De derde keer worden alle metingen gedaan inclusief lichamelijk onderzoek door
een arts. Ook worden hier de vragenlijsten afgenomen. (+/- 60 minuten)

totale tijd 90 minuten