Het effect van ei-eiwit hydrolysaat op vaatflexibiliteit bij mensen met overgewicht / obesitas en een verstoorde glucose tolerantie / diabetes type 2

Het aantal mensen met type 2 diabetes mellitus (T2DM) neemt snel toe. Patiënten
met T2DM hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van micro- en
macrovasculaire complicaties op lange termijn (dit komt voor bij 40-56% van
alle T2DM patiënten in Nederland). T2DM is verantwoordelijk voor bijna 1 op de
10 doden in de wereld; ongeveer 80% van deze sterfgevallen is gerelateerd aan
hart- en vaatziekten. Mensen met een verstoorde gevaste glucosewaarde of een
verstoorde glucosetolerantie hebben respectief een verhoogd glucosegehalte in
gevaste toestand, of een verhoogd glucosegehalte na een orale inname van een
dosis glucose. Deze mensen vervullen echter niet de criteria van diabetes. Er
wordt verwacht dat ongeveer 30% (900.000 personen) van de Nederlandse bevolking
boven de 60 jaar een verstoorde glucosetolerantie heeft. Dit wordt tegenwoordig
ook wel aangeduid met pre-diabetes. De mensen zijn naar verwachting nog steeds
gezond, maar hebben een aanzienlijk verhoogd risico op het ontwikkelen van T2DM.
Het ontwikkelen van T2DM kan worden voorkomen of vertraagd door
non-pharmacoligische interventies, in de vorm van veranderingen in de leefstijl
zoals het verliezen van gewicht, het verhogen van lichamelijke activiteit en
een gezonde voeding. Deze veranderingen in de leefstijl worden aangebevolen als
de eerste stap in de behandeling van T2DM en een verstoorde glucosetolerantie
in zowel nationale als internationale richtlijnen. Om deze
leefstijlveranderingen te ondersteunen worden pogingen gedaan om
voedingsmiddelen te ontwikkelen die kunnen helpen het ontwikkelen van ziektes
te vertragen en te voorkomen. Aan deze zogenoemde functionele voedingsmiddelen
zijn ingrediënten toegevoegd of ingrediënten verwijderd. Deze voedingsmiddelen
zijn tegenwoordig erg populair onder de bevolking. In een experiment is
recentelijk aangetoond dat een ingrediënt geïsoleerd als een hydrolysaat van
ei-eiwit de endotheelfunctie kan verbeteren. Bovendien, resulteerde acute
inname in in vivo studies tot een kleine maar significante remming van de
plasma ACE activiteit en een verlaging in de bloeddruk in ratten met een
verhoogde bloeddruk. Dit eiwit hydrolysaat is daarom een typisch voorbeeld van
een interessant ingredient voor de behandeling van cardiovasculaire dysfunctie
geassocieerd met het metabool syndroom en type 2 diabetes. We willen deze
effect met het huidige onderzoek aantonen in mensen met overgewicht / obesitas
en een verstoorde glucosetolerantie (gedefinieerd als een bloed glucosegehalte
> 7.0 mmol/l en < 11.0 mmol/l, twee uur na het drinken van 75 gram glucose in
250 ml water) of T2DM.

Het doel van het onderzoek is om het korte termijn effect (2 uur en 2 dagen)
van ei-eiwit hydrolysaat op vaatwandflexibiliteit (gemeten als carotid-femoral
pulse wave velocity) bij vrijwilligers in de leeftijd van 18-70 jaar met
overgewicht en een verstoorde glucosetolerantie (gedefinieerd als een bloed
glucosegehalte > 7.0 mmol/l en < 11.0 mmol/l, twee uur na het drinken van 75
gram glucose in 250 ml water) of T2DM te onderzoeken.

Het onderzoek is een gerandomiseerd, dubbel-blind, cross-over onderzoek. In het
onderzoek wordt de vaatwandflexibiliteit respectief na baseline en 2 uur en 2
dagen na orale inname van 5 gram ei-eiwit hydrolysaat of placebo capsules
onderzocht.

Het ei-eiwit hydrolysaat of placebo (amylum als vulling) wordt aan de deelnemers gegeven in de vorm van capsules. De deelnemers nemen de het hydrolysaat of placebo (5 gram per dag) in op dag 1, 2 en 3 van het onderzoek, dit gedurende twee periodes gescheiden door een washout periode van minimaal 2 weken.

Mensen zullen een screening ondergaan om te bepalen of deelname aan het
onderzoek mogelijk is. Tijdens deze screening zullen de mensen die reeds
gediagnosticeerd zijn voor T2DM een vraaggesprek ondergaan om de stabiliteit
van de diabetes vast te stellen. Mensen die niet reeds gediagnosticeerd zijn
voor T2DM worden onderzocht op verstoorde glucosetolerantie (glucose > 7.0
mmol/l) door middel van een orale glucose tolerantietest. Na aankomst op het
studie centrum in een nuchtere toestand ontvangen deelnemer een glucosedrankje.
Na 2 uur zal bloed worden geprikt om de glucoseconcentratie in het bloed te
bepalen. Daarnaast zullen tijdens de screening ook het gewicht, de lengte en
bloeddruk worden gemeten. Het screeningsbezoek duurt ten hoogste ongeveer 2,5
uur.
Het onderzoek zelf bestaat uit 4 testdagen. De duur van de eerste dag van beide
periodes is ongeveer 2,5 uur en de duur van de tweede dag van beide periodes is
ook ongeveer 2,5 uur. Alle bezoeken vinden in de ochtend plaats in een nuchtere
toestand.
In totaal zal er tijdens het onderzoek negen keer bloed worden afgenomen; een
keer gedurende de screening (1 x 3,5 ml) en 8 keer gedurende het onderzoek (8 x
15 ml) (dag 1: gevast, 1 uur en 2 uur, en dag 3: gevast) voor het bepalen van
lipiden, glucose en insulineconcentraties, incretinen, lever en nierfunctie
parameters, HbAc1 concentraties, en concentraties van markers die een reflectie
zijn van endotheelfunctie en inflammatie. In totaal wordt er tijdens het
onderzoek 123,5 ml bloed afgenomen. In zeldzame gevallen kan het afnemen van
bloed leiden tot zwellingen of blauwe plekken. De totale tijdsinvestering in
het onderzoek voor de deelnemers is ongeveer 12 uur en 30 minuten.