Behandeling van centraal slaap apneu syndroom met lage druk nasale continuous positive airway pressure en rebreathing.

centraal slaap apneu syndroom(CSAS): aandoening waarbij patiënten overdag last
hebben van slaperigheid en er *s nachts apneus optreden zonder
ademhalingsbewegingen. Dit in tegenstelling tot obstructief slaap apneu
syndroom waarbij er een vernauwing van de bovenste luchtwegen optreedt en er
nog wel ademhalingsbewegingen te zien zijn. Het is geassocieerd met hogere
morbiditeit en mortaliteit. Patiënten vallen in slaap in de auto tijdens het
rijden, als ze voor de tv zitten en kunnen zich niet concentreren en hierdoor
hun werk vaak niet goed uitoefenen. Er is sprake van vermoeidheid, hoofdpijn en
sloomheid. Ze hebben door de CSAS een verhoogde kans op hypertensie en cardiale
problematiek. Er zijn ongeveer 4000 patiënten in Nederland met CSAS.
Behandeling is moeilijk, continuous positive airway pressure (CPAP), zuurstof,
acetozolamide wordt geprobeerd met vaak teleurstellend resultaat. Longartsen in
heel Nederland weten vaak niet wat te doen met een CSAS patient. Er is nog
weinig bekend over de oorzaak en dus ook over de behandeling. We willen
middels dit onderzoek bewijzen dat het toevoegen van dode ruimte( rebreathing)
de ademhaling stabiliseert en het optreden van apneus tegengaat waardoor we
patiënten in de toekomst een effectieve behandeling kunnen bieden.

het doel van het onderzoek is om uit te zoeken of het toevoegen van dode ruimte
aan low-pressure nCPAP een effectieve behandeling is voor CSAS. We verwachten
dat door het verhogen van de CO2 tijdens hyperventileren, (door rebreathing) de
ademhaling stabieler wordt en de apneus afnemen en dat dit te zien is in de
AHI En dat dit resulteert in een betere slaapstructuur en kwaliteit van slaap
voor de patient.

series of n=1 trial.

Patienten worden behandeld met low-pressure nCPAP en toegevoegde dode ruimte/rebreathing. Aan het masker wordt een gesloten klep(aangepaste whisper valve) geplaatst waardoor CO2 niet kan ontsnappen. Verderop in de slang wordt een open whisper valve geplaatst. Hierdoor ontsnapt het CO2 dus verderop in het systeem waardoor een hoeveelheid dode ruimte ontstaat en het koolzuur gehalte iets wordt verhoogd tijdens hyperventileren. De ene nacht slaapt de patient met low-pressure cpap en toegevoegde dode ruimte en de andere nacht met low-pressure cpap zonder dode ruimte. Dit wordt bewerkstelligd door een masker met de open klep (whisper valve) aan het masker te bevestigen en de gesloten klep verderop in de slang te bevestigen (hierdoor ontsnapt het koolzuur meteen en vindt geen rebreathing plaats, dit is de normale situatie). Patienten zijn hun eigen controle.

Slapen met een masker op de neus en low-pressure nCPAP met toegevoegde dode
ruimte. Slapen met een neusmasker en CPAP wordt vaker als behandeling gegeven
bij CSAS, dus een extra belasting is dit niet. De hoge drukken bij CPAP
therapie worden vaak niet verdragen. Tijdens ons onderzoek wordt CPAP gegeven
met een hele lage druk(4cmH2O). Dit wordt als niet effectief beschouwd.
Patienten worden gevraagd 2 keer in het ziekenhuis een nacht te slapen om een
polysomnografie te verrichten, 1 keer zonder behandeling en 1 keer met
rebreathing/dode ruimte en low-pressure nCPAP. Verder thuis elke nacht slapen
met en zonder rebreathing/dode ruimte en low-pressure nCPAP.Gedurende 10
nachten. Elke nacht wordt polygrafie verricht en de end-tidal CO2 gemeten.
Bloedonderzoek is in het diagnostisch traject allemaal al afgenomen en dit zal
niet extra gebeuren in het kader van het onderzoek, alleen indien er iets
ontbreekt wat eerder bepaald had moeten worden, zal dit wel worden afgenomen.
Patienten worden verder nog 2 keer op de polikiniek verwacht. Het eerste bezoek
zal ongeveer 2 uur duren, het tweede 45 minuten.
Behalve dat het CO2 iets meer zou kunnen oplopen dan aanvankelijk werd verwacht
en er sprake kan zijn van hoofdpijn of sufheid, kleven er geen extra risico's
aan het onderzoek. Uit veiligheidsoverwegingen laten we de patient eerst een
nacht in het ziekenhuis slapen met de low-pressure nCPAP en toegevoegde dode
ruimte. Het end-tidal CO2 wordt dan gemeten en polysomnografie verricht. De
hoeveelheid dode ruimte wordt op de polikliniek bepaald. We meten de end-tidal
CO2 tijdens normaal ademen en tijdens hyperventileren en passen het volume zo
aan dat de end-tidal CO2 met maximaal 4mmHg stijgt en tijdens hyperventileren
geen niet met meer dan 5mmHg daalt. Ook bestaat er een natuurlijk
beschermingsmechanisme. de chemoreflex zorgt er namelijk voor dat als het CO2
te ver oploopt, iemand dieper gaat ademen en het CO2 weer omlaag brengt. In een
recente studie hebben ze bij 204 patienten dode ruimte toegevoegd aan CPAP en
geen van de patienten had hoofdpijn door hypercapnie.