Risicofactoren voor Posttraumatische Stressstoornis na verkrachting bij minderjarigen.

Een groot deel van de slachtoffers van een verkrachting ontwikkelen een
Posttraumatische Stressstoornis (PTSS), maar niet allemaal. De risicofactoren
voor het ontwikkelen van een PTSS bij minderjarigen zijn onbekend.

Het doel van het onderzoek is te bekijken in welke mate PTSS voorkomt na
verkrachting bij adolescenten.
Binnen deze retrospectieve cohort studie zal eveneens geëxploreerd worden welke
predictoren mogelijk geassocieerd kunnen worden met het ontwikkelen van PTSS.
Daarmee zijn de uitkomsten betreffende de mogelijke predictoren niet
generaliseerbaar, maar wel mogelijk richtinggevend voor verder onderzoek. Dit
onderzoek zal een start zijn in toekomstig onderzoek naar risicofactoren voor
PTSS en op die manier bijdragen in het vroegtijdig signaleren van
risicogroepen.

Voor het onderzoek worden 25 minderjarigen die een verkrachting hebben
meegemaakt en binnen een week na het seksueel geweld in contact zijn geweest
met het Centrum Seksueel Geweld, gevraagd voor participatie aan de afname van
diagnostische vragenlijsten over de symptomen van PTSS , andere
psychopathologie (ADIS-C) en sociale steun.

In lichamelijk opzicht zijn er geen risico's verbonden aan de deelname van dit
onderzoek. Op psychisch gebied loopt de patiënt geen risico op reacties anders
dan passende bij een mogelijke PTSS (bijvoorbeeld herbelevingen of
stress-reacties gezien de patiënt opnieuw herinnerd wordt aan het trauma.
Desalniettemin zijn bovengenoemde symptomen onderdeel van een PTSS).
De proefpersonen ondergaan een relatief weinig invasieve handeling
(vragenlijsten) met zeer geringe risico's, waarbij gekeken wordt naar symptomen
van een PTSS. Bij een positieve uitslag, kan in overleg met behandelaar en
patiënt een behandeling ingezet worden. Dit extra controle in de follow-up
levert de patiënt het voordeel op therapie aangeboden te krijgen, indien nodig.