Verdoven van het bovenooglid bij een bovenooglid correctie

De bovenooglid correctie behoort tot een van de meest uitgevoerde plastisch
chirurgische ingrepen. Het verdoven van het bovenooglid wordt door de meeste
patiënten als redelijk pijnlijk ervaren. De zuurgraad van het veel gebruikte
anestheticum Xylocaïne zou hier (groten)deels de oorzaak van zijn. Citanest,
een lokaal verdovingsmiddel dat standaard in de tandheelkunde wordt gebruikt,
heeft een gunstiger pH dan Xylocaïne en zou derhalve tot minder pijn kunnen
leiden bij het verdoven van de bovenoogleden bij een bovenooglid correctie.

Doel van dit onderzoek is om te onderzoeken of verdoven van het bovenooglid met
Citanest minder pijnlijk is dan verdoven van het bovenooglid met Xylocaïne.
Indien deze hypothese juist blijkt te zijn, dan zou Citanest in de toekomst bij
iedere bovenooglid correctie kunnen worden toegepast om zo de pijn van het
verdoven te reduceren.

Het onderzoek betreft een patient-blinded randomized controlled trial.
Aan alle patiënten met blepharochalasis, die hiervoor vanaf 1 november 2013 een
bovenooglid correctie zullen ondergaan in de Bergman Clinics te Heerenveen of
Zwolle, zal medewerking aan het onderzoek worden gevraagd. Bij instemming met
deelname aan het onderzoek zal er bij iedere patiënt op de operatiedag worden
geloot welk bovenooglid met Xylocaïne wordt verdoofd en welk bovenooglid met
Citanest.
Na het verdoven van ieder bovenooglid zal aan de deelnemer worden gevraagd om
de ervaren pijn te scoren aan de hand van een Visual Analogue Scale van 0 t/m
10, waarbij 0 geen pijn impliceert, en 10 ondraaglijke pijn. Daarnaast wordt
aan de deelnemer gevraagd of de pijn van beide bovenoogleden ten tijde van
verdoven vergelijkbaar was, of dat het eerste dan wel tweede bovenooglid
daarbij pijnlijker was.
Ten slotte wordt er na de operatie door de operateur genoteerd of er gedurende
de ingreep noodzaak bestond om één bovenooglid of beide bovenoogleden
opnieuw/extra te verdoven.

Bij alle deelnemers wordt één van beide bovenoogleden >standaard> verdoofd met 5 ml Xylocaïne 1%-Adrenaline (lidocaïnehydrochloride 10 mg/ml met epinefrine 5 µg/ml). Het andere bovenooglid wordt verdoofd met 5 ml Citanest 3%-Octapressine (prilocaïnehydrochloride 30 mg/ml met felypressine 0,54 µg/ml). Indien er tijdens de operatie bijverdoofd moet worden, dan gebeurt dit met hetzelfde verdovingsmiddel als waar het bovenooglid aanvankelijk mee werd verdoofd. Voor het verdoven wordt een 10cc spuit gebruikt met een 30G naald. Beide verdovingsmiddelen zijn op kamertemperatuur en worden met een vergelijkbare snelheid ingespoten. Bij alle deelnemers wordt een volume van circa 5 ml per bovenooglid geïnjecteerd.

Met deelname aan het onderzoek gaat geen tijdsbelasting gepaard voor de
deelnemers. Na het verdoven van ieder bovenooglid zal aan de deelnemer worden
gevraagd om de ervaren pijn te scoren aan de hand van een Visual Analogue Scale
van 0 t/m 10. Dit gebeurt in totaal dus twee keer. Daarnaast wordt eenmaal
achteraf aan de deelnemer gevraagd of de pijn van beide bovenoogleden ten tijde
van het verdoven vergelijkbaar was, of dat het eerste dan wel tweede
bovenooglid daarbij pijnlijker was.
Deelname aan het onderzoek heeft geen invloed op de bovenooglid correctie die
de deelnemer zal ondergaan. Deelnemers hoeven voor het onderzoek geen extra
bezoek aan de kliniek te brengen. Bij alle deelnemers zal één van beide
bovenoogleden met het standaard verdovingsmiddel Xylocaïne worden verdoofd,
terwijl het andere bovenooglid met het te onderzoeken verdovingsmiddel Citanest
wordt verdoofd. Het is mogelijk dat deelnemers minder pijn ervaren bij het
verdoven van één van beide bovenoogleden. Er zijn tot op heden geen negatieve
effecten bekend van verdoving van de huid van het bovenooglid met Citanest.