Syndroom van Brody: Klinische Aspecten, Genetische Achtergrond en Elektrofysiologische Eigenschappen

De ziekte van Brody is een erfelijke spierziekte waarbij een verlaagde
sarcoplasmatisch/endoplasmatisch reticulum calcium ATPase (SERCA)1 activiteit,
ten gevolge van mutaties in het ATP2A1-gen, veroorzaakt een verlengde calcium
verhoging in het cytosol van de skeletspiercel na contractie. Dit zorgt voor
een verlengde actine-myosine koppeling met inspanningsgeïnduceerde
spierstijfheid, krampen en spierpijn tot gevolg.
Als er sprake is van een verlaagde SERCA1 activiteit zonder ATP2A1 mutatie
spreken wij van het syndroom van Brody. Er is nog veel onbekend over deze groep
patiënten / dit syndroom. Zo is er is in de huidige literatuur nog geen
kwantitatief onderzoek gedaan naar de klachten van deze patiëntengroep en naar
de impact van deze klachten op de kwaliteit van leven, de genetische
achtergrond van deze (vaak familiaire) aandoening is nog niet bekend en er
bestaat beperkt aanvullend onderzoek om deze diagnose te stellen (spierbiopt).

De doelen van dit onderzoek bestaan uit:
1) kwantificeren van spierklachten, spiersymptomen, beperkingen, vermoeidheid,
stemmingsstoornissen en kwaliteit van leven bij patiënten met het syndroom van
Brody.
2) genetische achtergrond achterhalen bij patiënten met het syndroom van Brody
middels whole exome sequencing.
3) ontwikkelen van een screenend diagnosticum ter bepaling wie wel/niet
mogelijk het syndroom van Brody heeft.

1) vragenlijsten.
2) whole exome sequencing.
3) vergelijkend experimenteel onderzoek naar spierrelaxatie bij patiënten met
het syndroom van Brody versus gezonde controles middels TMS en elektrische
zenuwstimulatie.

1) invullen van verschillende vragenlijsten met een totale tijdsinvestering van
ongeveer 2 uur.
2) tweemaal bezoek naar het ziekenhuis voor respectievelijk een intake gesprek
bij klinisch geneticus en een uitslaggesprek bij gecombineerd spreekuur van
neuroloog en klinisch geneticus. Hierbij worden 2 buisjes bloed afgenomen.
3) Eenmalig bezoek naar ons lab voor tweetal experimenten (elektrische
zenuwstimulatie en TMS), met een totale tijdsinvestering van ongeveer 1.5 uur.
Hierbij is enig discomfort te verwachten bij de elektrische stimulatie (geeft
kortdurende milde pijnlijke sensatie) en bij TMS (lichte kortdurende hoofdpijn
bij 2-4%).