T-cel respons in CIDP, een biomarker studie

Chronische inflammatoïre demyeliniserende polyneuropathie (CIDP) is een meestal
een goed behandelbare aandoening waarbij het cellulaire afweer een belangrijke
rol speelt. De ziekte varieert sterk in zowel klinische presentatie maar ook in
beloop. Meeste patiënten hebben langdurige behandeling nodig, waarbij sommigen
veel bijwerkingen en nadelen van de behandeling ervaren.
Een belangrijk probleem in de behandeling van CIDP is dat het meten van
ziekteactiviteit niet mogelijk is. Zo worden sommige patiënten behandeld
terwijl de ziekte op dat moment niet meer actief is met alle ongemakken en
mogelijke bijwerkingen van de behandeling. Door gebrek aan biomarkers van
ziekteactiviteit is onderbreken of afbouwen van de behandeling de enige manier
om er achter te komen of de behandeling nog nodig is. Een goede biomarker kan
voorkomen dat er onnodige afbouwpogingen worden verricht die tot toename van
klachten kan leiden.

De eerste doelstelling van dit onderzoek is om meer duidelijkheid te krijgen in
de rol van T-cellen in de pathogenese CIDP. Eerdere onderzoeken hebben
gesuggereerd dat het aantal T regulatoire (Treg) cellen en hun functie
afgenomen is. Andere onderzoeken hebben aangetoond dat er toename is van
cytotoxische T-cel klonen in het bloed van CIDP patienten. Betere kennis van de
pathogenenese is nodig om specifiekere behandelingen te ontwikkelen.
De tweede doelstelling is om een bloedtest (biomarker) te ontwikkelen die op
een makkelijke manier de ziekteactiviteit kan meten. Meten van ziekteactiviteit
kan helpen om te beslissen welke patiënten op een behandeling reageren en
langdurige onderhoudsbehandeling nodig hebben.

Observationele multicenter studie.

De belasting van dit onderzoek is beperkt tot enkele bezoeken welke grotendeels
overlappen met de standaard zorg. Het aantal bezoeken is afhankelijk van de
ziekteactiviteit. Tijdens de bezoeken wordt er een venapunctie verricht, de
risico's hiervan worden verwarloosbaar geacht.