Oppervlakte elektromyografie van het diafragma op de intensive care unit. Een pilot studie

Patiënten op de intensive care (IC) zijn vaak afhankelijk van mechanische
beademing. In de afgelopen jaren is duidelijk geworden dat beademing schadelijk
kan zijn voor onder anderen het diafragma. Dit kan resulteren in diafragma
dysfunctie en zwakte. Diafragma zwakte kan ook (deels) het gevolg zijn van een
gegeneraliseerde zwakte bij het ernstig ziek zijn. Het ontwennen van de
beademing kan worden bemoeilijkt bij diafragma dysfunctie. De elektrische
activiteit van het diafragma kan middels verschillende elektromyografische
methoden worden gemeten. Hiervan is oppervlakte elektromyografie (transcutaan)
de minst invasieve vorm. Gebruik van oppervlakte elektromyografie van het
diafragma om vermoeidheid van de ademhalingsspieren te monitoren zal in de
toekomst mogelijk kunnen bijdragen bij het ontwennen van de mechanische
beademing waardoor de beademingsduur en mogelijk ook opname duur op de IC
verkort zouden kunnen worden.

In deze pilot studie willen we de aanvullende waarde bepalen van oppervlakte
EMG-signalen van ademhalingsspieren bij volwassenen opgenomen op de intensive
care unit.

Observationele prospectieve cohort studie

Oppervlakte EMG is een niet-invasieve en pijnloos onderzoek met een
verwaarloosbare risico en belasting voor de patiënt. Het onderzoek kan aan bed
op de intensive care worden uitgevoerd. Deelname aan de studie biedt geen
direct voordeel voor geïncludeerde patiënten. Toekomstige beademde patiënten
zullen mogelijk wel voordeel ondervinden van monitoring van ademhalingsspieren
middels oppervlakte EMG. Verzameling van algemene gegevens uit (elektronische)
medische dossiers heeft geen invloed op de patiënt. Mechanische beademing en
ontwenning van mechanische beademing zijn nauw gerelateerd aan de intensive
care. Vervanging van deze onderzoekspopulatie is daarom niet mogelijk.